1800320522

18

Sposoby działania umysłu i metody ich badania; Poznan 18-19 kwietnia 2008

Sposoby dzialaoia umysłu i metody ich badaoia

Kontrola poznawcza a wyobraźnia

Anna Grzybkowska

Uniwersytet Jagielloński, Wydział Filozoficzny

Celem badania było określenie związku pomiędzy kontrolą poznawczą a wyobraźnią. Przewidywano większą elastyczność kontroli poznawczej i większą kontrolę percepcji figury dwuznacznej u osób o większej wyobraźni. Uzyskane wyniki wskazują na to, że osoby o większej wyobraźni dokonują więcej zmian w percepcji figury dwuznacznej.

Bibliografia:

1.    Kosslyn, S. M. (2003). Visual Mental Imagery. A Case Study in Interdisciplinary Research. W: F. Kessel, Rosenfeld, P.L. i Anderson, N.B. (red.), Expanding The Boundaries of Health andSocial Science: Case Sludies in Interdisciplinary Innovation. New York: Oxford University Press, s. 122-146.

2.    Kossowska, M. (2000). Sztywność a sposób funkcjonowania poznawczego. Przegląd Psychologiczny 43, nr 2, s. 217-240.

3.    Leopold, D.A., Logothetis, N.K. (1999). Multistable phenomena: changing views in perception. Trends in Cognitive Sciences 3, nr 7, s. 254-264.

4.    Meng, M., Tong, F. (2006). Can attention selectively bias bistable perception. Differences between bistable perception and binocular rivalry. Journal of Vision 4, nr 7, s. 537-551.

5.    Neill, W.T., Valdes, L.A. (1992). Persistence of Negative Priming: Steady Stay or Decay? Journal of Experimental Psychology: Learning, Memory, and Cognition 18, nr 3, s. 565-576.

6.    Ortells, J.J., Fox, E., Noguera, C., Abad, M.J.F. (2003). Repetition priming effects from attended vs. ignored single words in a semantic categorization task. Acta Psychologica 114, s. 185-210.

7.    Slotnick, S.D., Yantis, S. (2005). Common neural substrates for the control and effects of visual attention and per-ceptual bistability. Cognitive Brain Research 24, s. 97-108.

8.    Tipper, S.P., Weaver, B., Kirkpatrick, R, Lewis, S. (1991). Inhibitory mechanisms of attention: Locus, stability and relationship with distractor interference effect. British Journal of Psychology 82, s. 507-520.