2.
PORTY MORSKIE
Zgodnie z definicją przyjętą przez Unię Europejską, port oznacza miejsce wyposażone w infrastrukturę umożliwiającą statkom handlowym cumowanie, załadunek lub rozładunek a pasażerom wejście lub zejście z pokładu statku1.
Z makroekonomicznego punktu widzenia, port morski jest określony jako obiekt gospodarczy - niezbędne ogniwo w wymianie międzynarodowej - a także ważny czynnik rozwoju gospodarczego regionu i kraju jako element infrastruktury transportowej. W portach morskich jako w przestrzeniach geograficznych, lokalizowane są różnorodne podmioty gospodarcze realizujące zadania wynikające z potrzeby obsługi pasażerów i ładunków oraz środków transportu przemieszczających wymienione przedmioty obsługi, na szlakach wodnych i lądowych.
Analiza realizacji zadań portu morskiego odbywać się może przy wykorzystaniu następujących parametrów: obroty ładunkowe, ruch statków,
- ruch pasażerów.
Zadania w polskich portach morskich są realizowane przez dwie grupy przedsiębiorstw:
- usługowe przedsiębiorstwa przeładunkowo-składowe,
różne przedsiębiorstwa przemysłowo-handlowe, które są zlokalizowane na terenie portu lub w jego bliskim sąsiedztwie i na własny rachunek realizują usługi portowe.
Suma zadań realizowanych przez wymienione grupy przedsiębiorstw obrazuje wielkość produkcji usługowej danego portu morskiego.
Polskie porty morskie - według uregulowań prawnych2 - są podzielone na dwie grupy:
- porty o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, do których zaliczono: Gdańsk, Gdynię, Świnoujście i Szczecin,
pozostałe małe porty, w skład których wchodzą między innymi porty: Police, Kołobrzeg, Elbląg, Stępnica, Nowe Warpno i inne.
Zadania usługowe realizowane przez polskie porty morskie są zobrazowane w tablicach 5-9.
Słownik terminów statystyki morskiej, przygotowany przez Sekretariat Grupy Roboczej Statystyki Transportu EUROSTAT jako materiał uzupełniający do DYREKTYWY RADY 95/64/EC z dnia 8 grudnia 1995
Ustawa o portach morskich z 1996 r.