pomiarów temperatury chłodziwa i strumienia jego masy przepływającego przez układ chłodzenia z zależności [17, 18, 23]:
(2.4)
gdzie:
ni - strumień masy płynu chłodzącego, kg/s,
Cw - średnie ciepło właściwe płynu chłodzącego, kJ/kg-K,
Twi - temperatura płynu dopływającego do układu chłodzenia, K.
Twl - temperatura płynu wypływającego z układu chłodzenia, K
Strata wylotowa nazywana także stratą wylotową fizyczną - AEwf spowodowana jest tym, iż temperatura reakcji spalania Ts jest wyższa od temperatury otoczenia Tol, a więc spaliny odprowadzają ze sobą strumień ciepła większy od strumienia ciepła teoretycznie koniecznego do odprowadzenia. Stratę wylotową oblicza się mnożąc masę poszczególnych składników spalin przez ich ciepło właściwe przy stałym ciśnieniu. Następnie sumuje się te iloczyny i mnoży przez różnicę temperatury [17, 18, 23]:
gdzie:
Ts - temperatura produktów spalania (spalin), K,
Tol - temperatura otoczenia, K,
/», - masa i-tego składnika spalin, kg i-tego skladnika/kg paliwa, cpl - ciepło właściwe przy stałym ciśnieniu i-tego składnika, kJ/kg-K.
W praktyce często wygodniej jest wprowadzić do wzoru entalpię molową poszczególnych składników spalin i ich udziały molowe [14], Wzór na stratę odlotową przyjmuje wówczas następującą postać [17, 18, 23]:
gdzie:
Gu - godzinowe zużycie paliwa, kg/h,
- jednostkowa ilość spalin suchych, kmol/kg paliwa, nH a - jednostkowa ilość pan wodnej w spalinach, kmol/kg paliwa,
14