1869685341

Wymagania wstępne

•    ukończony IV rok studiów •    aktualna książeczka zdrowia •    ubezpieczenie - jest wymagane na zajęcia praktyczne (koszty nie są wysokie dla całej grupy; w roku 2009 było to 7 PLN odo osoby). Zbiorowe ubezpieczenie załatwia osoba prowadząca zajęcia. Miejsce zajęć praktycznych: •    Oddział II Psychiatria Dziecięca - Dolnośląskie Centrum Pediatryczne ul. Kasprowicza 64 •    Oddział Wczesnej Interwencji - Przedszkole Integracyjne, Wrocław ul. Grochowa 15 •    Zespół Placówek Oświatowych nr 2 we Wrocławiu, ul. Głogowska 30 (ośrodek dla dzieci autystycznych) •    zajęcia prowadzone przez mgr K. Komarzyńską, która przyjeżdża do Instytutu z Wielkiej Brytanii, są zblokowane (14-15 października'10 czwartek - piątek studia stacjonarne; 16-17 października'10 sobota -niedziela studia niestacjonarne)

Założenia i cele

•    Pokazanie znaczenia - dla psychopatologii - wiedzy z zakresu normy rozwojowej. •    Analiza problemów etycznych związanych z klinicznymi badaniami diagnostycznymi dzieci i młodzieży. •    Omówienie teoretycznych podstaw diagnozy oraz terapii dzieci i młodzieży z zaburzeniami rozwoju, osobowości oraz z zaburzeniami klinicznymi. ■    Analiza szczegółowej problematyki dotyczącej rozwoju oraz funkcjonowania osób z trudnościami i zaburzeniami uwarunkowanymi genetycznie, organicznie i środowiskowo. ■    Zapoznanie z mechanizmami powstawania zaburzeń, które rozpoczynają się w niemowlęctwie, dzieciństwie lub w adolescencji. ■    Omówienie zagadnienia nasilania się objawów psychopatologicznych w okresie dojrzewania i utrzymywania się w wieku dorosłym. ■    Prezentacja wybranych narzędzi stosowanych w diagnozie klinicznej dzieci i młodzieży. Po zakończeniu kursu z psychopatologii rozwoju dzieci i młodzieży student powinien umieć: •    zdefiniować prawidłowe i nieprawidłowe zachowania, uwzględniając statystyczne, kliniczne, teoretyczne i społeczno-kulturowe kryteria zaburzeń •    rozumieć normę i patologię w rozwoju dziecka (dysharmonijny, opóźniony i upośledzony) rozwój dziecka •    ustalać psychologiczne przyczyny zaburzeń takie jak: patogenne wzorce rodzinne, deprywacja opieki rodzicielskiej •    rozróżniać grupy zaburzeń u dzieci: zaburzenia kliniczne, dysfunkcje intelektu, deformacje osobowości •    pokazać zależność między przyczynami (czynnikami) psychologicznymi a zaburzeniami somatycznymi •    wykorzystywać kategorialne i dymensjonalne podejście do zaburzeń oraz wskazać i wyjaśnić ograniczenia systemów klasyfikacyjnych zaburzeń psychicznych