POLITECHNIKA GDAŃSKA | |
Wydział Mechaniczny | |
Katedra Inżynierii Materiałowej | |
Laboratorium Materiałów Inżynierskich | |
TWORZYWA SZTUCZNE | |
LABORATORIUM PRZETWÓRSTWA TWORZYW SZTUCZNYCH |
Imię i Nazwisko |
Wydział, studia |
Grupa |
Ocena |
Data |
Podpis |
1. Badanie cech wytrzymałościowych tworzyw sztucznych
Istotą ćwiczenia jest obliczenie, na podstawie krzywej rozciągania próbki, podstawowych wielkości opisujących cechy wytrzymałościowe tworzyw sztucznych, takich jak:
• wytrzymałość na rozciąganie (Rm),
• wytrzymałość na zerwanie (Ru),
• techniczną granicę plastyczności (Rei%),
• wydłużenie przy zerwaniu (er).
Wymienione wyżej wielkości wyznaczane są ze wzorów:
p
Rm=~r> (1)
A>
p
Ru=^-, (2)
A
p
O)
gdzie:
Pm - maksymalna siła przy rozciąganiu,
Pu - siła zrywająca,
Pei% - siła rozciągająca w momencie gdy wydłużenie osiągnęło wydłużenie 1%,
Ao - pole przekroju próbki przed zerwaniem,
Ai - pole przekroju próbki po zerwaniu,
Al - wydłużenie bezwzględne próbki,
L0 - długość początkowa próbki.
Przeznaczone do badań próbki tworzyw sztucznych, wykonane zostały według normy PN-EN ISO 527-2 i są w formie kształtek typu 1A (kształtki do oznaczania właściwości mechanicznych przy statycznym rozciąganiu). Próbki otrzymano metodą wtryskiwania z tworzyw typu: polistyren (PS), polipropylen (PP), akrylonitrylopolibutadien (ABS), poliamid (PA) i poliwęglan (PC).