1941126687

Kazimierz Nuckowski - aktor, plastyk, muzyk. Kazimierz Bryk - aktor. Elżbieta i Leon Barańscy - scenografowie.

Do największych sukcesów „Gongu 2" należało: dwukrotne zdobycie ..Boga Deszczu"¹ na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych w 1967 i 1968 roku. sześciokrotna Grand Prix na Studenckich Wiosnach Teatralnych w' Lublinie (1966. 1967. 1968. 1969. 1971. 1972). 1 nagroda FAMA 68 oraz Grand Prix konkursu „Melpomena 69”. który odbywał się w ramach IV Festiwalu Kultury Studentów Polski Ludowej.

Po odejściu Andrzeja Rozhina w 1974 roku działalność grupy zaczęła powoli zamierać. Za ostatni spektakl „Gongu 2" możemy uznać „Becketta" -przedstawienie złożone z 3 jednoaktówek irlandzkiego dramatopisarza. którego premiera odbyła się u 1974 roku. Członkowie zespołu przeszli do nowo powstałych teatrów „Provisorium" i „Sceny 6". Rozpoczął się kolejny rozdział w historii lubelskiego młodego teatru.

Omawiając życie kulturalne studenckiego Lublina nie można zapomnieć o Teatrze Akademickim KUL. który powstał w 1952 roku. W roku 1967 do grupy dołączył Leszek Mądzik, który przygotował wtedy scenografię do spektaklu „Wanda" C. K. Norwida. Później były jeszcze przedstawienia „Amor dicinus" M. Kotlarczyka i „Tak jako trza..." wg S. Witkiewicza również ze scenografią Leszka Mądzika. W 1969 roku przy Teatrze Akademickim KUL powstaje „Scena Plastyczna", która w trakcie ostatnich Wiosen Teatralnych prezentuje swoje kolejne premiery: „Narodzenia" w 1971. „Wieczerzę" w 1972. „Włókna" w 1973 i „Ikara" w 1974 roku.²

Znaczącą grupą w ówczesnym Lublinie był również Studencki Teatr „Dren 59" z Akademii Medycznej; powstał on w 1958 roku i istniał z przerwami przez 12 lat. Z zespołem współpracowali zawodowi reżyserzy: Jan Biczycki. Lech Skolimowski. Stanisław Wieszczycki oraz aktor - Mirosław Gruszczyński. Natomiast scenografię do spektakli projektowali m.in. Jerzy Torończyk i Liliana Jankowska. Spośród wielu spektakli „Drenu 59" należy wymienić: „Nasze morz(ż.)e". „Kontrasty", „Pochód nie w porę", „Babcia i wnuczek" K. I. Gałczyńskiego. „Próbę rekonstrukcji" wg T. Różewicza. „Moje pisemko". „Nocną rozmowę" F. Durrenmatta. „Krzysztofa Kolumba” M. de Ghelderode i „Spokojnego Amery kanina" G. Greena.

Wydaje się. że przykład tych dwóch teatrów, a szczególnie „Gongu 2". podziałał niezwykle inspirująco na lubelskie środowisko akademickie. Krystyna Kotowicz pisała w 1969 roku. iż pełnił on „funkcję drożdży" wśród studentów, jego sukcesy zachęcały i mobilizowały do twórczych wysiłków - „W tej chwili już nie tylko na każdej lubelskiej uczelni, ale nieomal w każdym domu akademickim działa teatr lub kabaret."^-' Franciszek Piątkowski dodawał: „Narodziła się także lżejsza studencka muza. której w Lublinie od początku istnienia nie uświadczył. Na AM - 2 kabarety już z własnym programem, kabaret WSR w trakcie prób, kabaret bloku B po drugiej premierze, kabaret KUL w trakcie prób, arcusowa grupa „Pars pro toto" w trakcie prób.

1

   "Bóg Deszczu" była to główna nagroda przechodnia, przyznawana w czasie Łódzkich Spotkań Teatralnych, za najlepszy spektakl pokazywany podczas festiwalu.

2

   Zob. "Teatr bezsłownej prawdy", pod red. W. Chudego. Lublin 1990;

*

' k. Kotowicz. “Studencka Melpomena”, [w:] “Tygodnik Demokratyczny”, nr 23. 08.06.1969.