2091576519

20

INŻYNIER KOLEJOWY

Ns 1

10% godzin według terminarza, p zwiększa się o 11%

lo »	W	If		yy	» » ^ /o
30% „	W	yy	yy	w	„ ■ 43%
40% „	•f	yy	n	w	. . 67%
50% .	W		yy	yy	, „ ioo%

Chociaż osiągnięcie 40 — 50% oszczędności od ilości godzin przewidzianych w terminarzu, jeżeli sam terminarz jest ułożony należycie, może mieć miejsce tylko w rzadkich i wyjątkowych wypadkach, jednakowoż- system obliczania premjów za oszczędzony czas według zwiększającej się godzinowej płacy pobudza rzemieślnika do wytężenia sił celem pilniejszej pracy i, w stosunkowo krótkim czasie, osiąga się rzeczywiście maksymalną wydajność pracy.

W razie gdyby rzemieślnik przekroczył czas wyznaczony w terminarzu, t. j. w razie, kiedy t > T, powyższy wzór daje wyniki ujemne, t. j. wskazuje sumę, którą należałoby potrącić z płacy rzemieślnika, ponieważ jemu już zostało wypłacone według wzoru pt, i za czas przekroczony; zasadą zaś terminarza, jak i akordowej roboty, jest zapłata tylko pT, za czas przewidziany w terminarzu.

Powyższy wzór został zastosowany w Syberyjskim Okręgu w tych wypadkach, kiedy daje wyniki dodatnie, t. j. kiedy t «< T, wychodząc z zasady, że, w razie przekroczenia czasu wyznaczonego w terminarzu, należy rozrachunek z rzemieślnikiem prowadzić jak z pracującym dziennie, nie zaś jak z pracującym wedle umowy. Jednak, nawet przy tak ograniczonem zastosowaniu powyższego wzoru, osiągnięto zupełnie zadawalające wyniki: rzemieślnicy, pracujący do tego czasu ze stałem przekroczeniem godzin terminarzowych, już po dwóch miesiącach oszczędzali do 20% tych godzin, a miesięczne ich pobory wzrosły o 30%.

Być może, że stosując i u nas powyższy system prem-jowania pracy rzemieślników, da się osiągnąć należytą wydajność pracy. Jeżeli zdołamy osiągnąć przedwojenną wydajność pracy, możemy być zadowoleni, że znacznie zwiększyliśmy obecną jej wydajność, nie uciekając się do naukowej organizacji pracy, wymagającej długich przedwstępnych badań i znacznych wydatków, i nie dającej natychmiastowych wyników.

Pierwszy Kongres Międzynarodowy prasy technicznej w Paryżu.

Inż. Al. Pawłowski.

(Sprawozdanie).

Pierwszy Międzynarodowy Kongres Prasy Technicznej został zorganizowany przez Syndykat Prasy Francuskiej technicznej, przemysłowej, handlowej i rolniczej w Paryżu, 1 odbył się w pierwszych dniach października r. b.J

Syndykat ten obejmuje 130 czasopism.

Zadaniem Kongresu, według zamiaru inicjatorów, było dać bodźca do rozpowszechnienia prasy technicznej, jako czynnika rozwoju przemysłu i handlu, którego znaczenie w ostatnich latach stawało się i staje coraz bardziej doniosłem i widocznem.

Zaproszenie do uczestnictwa w Kongresie i do wystawienia w czasie Kongresu pojedynczych egzemplarzy czasopism -- otrzymały także redakcje czasopism polskich I dwie z nich, mianowicie „Inżyniera Kolejowego" i „Przeglądu Technicznego" z tego zaproszenia skorzystały.

Podpisany 1 inż. Cz. Mikulski byli przedstawicielami tych pism, a przez to i całej prasy technicznej Polski. Oprócz tego inż. Mikulski był przedstawicielem „Czasopisma Technicznego" i „Przeglągu Elektrotechnicznego”.

Znaleźliśmy się w liczbie 180 członków Kongresu, reprezentujących 600 czasopism i 23 państw, które wzięły w nim udział.

W sali posiedzeń, na osobnym stole, wystawione zostały pojedyńcze egzemplarze dwudziestu pięciu polskich czasopism technicznych, które zebrał i przywiózł Redaktor C. Mikulski. Pisma te nie wyczerpują całej prasy polskiej technicznej, jednakże zbiór ten wyglądał pokaźnie obok czasopism Innych narodów, które wystawiły ich około 200.

Prasa techniczna polska liczy obecnie około 50 czasopism, francuska przeszło 130, niemiecka 1800, Stanów Zjednoczonych 1200, włoska 120, norweska 57, a biuro prasy sowieckiej podało spis czasopism, obecnie wychodzących w języku rosyjskim na 70, z których 62, jako wychodzących w Moskwie, a 8 w Petersburgu. Przeglądając jednak wystawione czasopisma,*można było się'przekonać, że są przeważnie drukowane w Berlinie.

Redaktor C. Mikulski złożył w Prezydjum Kóngresu zredagowany po francusku zarys historyczny rozwoju i stanu obecnego prasy technicznej polskiej, który będzie włączony do zbiorowej monografji o prasie technicznej całego świata.

W ten sposób obecność nasza i udział czynny w pracach Kongresu stanowiły o uczestnictwie Polski w tym międzynarodowym zawodzie kulturalnym. Trzeba to powiedzieć wyraźnie, że zaniedbywanie brania udziału w takiej pracy narodów jest dla naszego młodego, po odrodzeniu, Państwa bardzo szkodliwem i że powinniśmy wywalczać sobie należyte miejsce na polu twórczej pracy pokojowej, nletylko w Europie, lecz i poza jej obrębem. Jest to jeden z najskuteczniejszych środków zapoznania zagranicy z Polską,—i to z Polską prawdziwą.

Podpisany był zaliczony w poczet członków Komisji, której Kongres zlecił wypracowanie Statutu „Federacji Międzynarodowej prasy technicznej", o czem bliższe szczegóły podaję dalej, był również zaproszony na wice-prezesa jednego z posiedzeń plenarnych.

Z najbardziej doniosłych punktów programu obrad Kongresu winny być zaznaczone następujące: określenie, co należy rozumieć pod nazwą przeglądu technicznego (p. 1 programu) zadania prasy technicznej (p. 2 progr.) — ogłoszenia i stosunek ich do tekstu (p. 5 progr.).

Wszystkie trzy zawierały tę myśl przewodnią, że przegląd techniczny, o ile ma znaczenie czasopisma użytku publicznego, lecz nie interesu prywatnego, a przez to ma prawo należeć do syndykatu prasy, powinien być organem uniwersalnym, — to jest służyć interesom nauki i dobra społecznego, odgraniczyć wyraźnie tekst od ogłoszeń i reklamy, oraz przyjmować ogłoszenia i reklamy przedsiębiorstw konkurencyjnych, nie zaś tylko patronujących. Cały przebieg dyskusji ujawnił dążenia Syndykatu Francuskiego, Kongresu i wyłonionej z niego Federacji do utrzymania etyki czasopism technicznych na poziomie należytym i zapobieżenia rozpanoszeniu się w pismach technicznych pomięszania reklamy i ogłoszeń z treścią samego tekstu. Dla nas, cudzoziemców, było bardzo wyraźnem przeciwstawienie w obradach Kongresu prasy technicznej — prasie codziennej, czyli t. zwanej la grando, presse, która we Francji z powyższą etyką nie liczy się i nie rozróżnia tekstu niezależnego od reklamy. To zachwaszczenie prasy codziennej paryskiej przez ogłoszenia i reklamy tłómaczy, dlaczego wielka prasa bardzo mało interesowała się Kongresem 1 ograniczyła się do wzmianki kilkuwierszowej zaledwie w kilku pismach codziennych. Na otwarciu Kongresu, na akcie zamknięcia i bankiecie, przedstawicieli prasy codziennej nie było. Tylko stara „Illustration” i „Intransigeant", zarówno jak Mu-nicypalność. Paryża, zgotowały dla Członków Kongresu przyjęcie; a redakcje tych dwóch pism pokazały nam bardzo ciekawe urządzenia techniczne, oraz nowy siedmlopiętrowy, specjalnie zbudowany, gmach Intransigeant, ze stacją radiową na dachu.

Dodać trzeba, że my, Polacy, nie odczuwaliśmy tej obawy, co nasi koledzy Francuzi, bowiem poziom etyczny naszej prasy technicznej jest naogół wysoki.

Doniosłym jest fakt, że nie wszystkiej pisma techniczne francuskie wzięły udział w Kongresie. Naprzykład nie zgło-