DAJ HASŁO” — maszyna jest ostrożna, albowiem dane, o które prosimy, należą do poufnych i ktoś mógłby je wykorzystać do niewłaściwych celów. Jeśli znamy hasło i wypiszemy je na klawiaturze, komputer pozbędzie się podejrzeń i wyrazi gotowość do usług: ,,SESJA OTWARTA DN. 12.05.78 GODZ. 10.11”.
Piszemy zatem: ,,POD NR„KSIEGI_GŁOW-NY ODDZIAL.SZPITALA ROZP.WSTEPNE _1 ROZP_WSTĘPNE_2” i zastanawiamy się, jak sformułować kryterium wyszukiwania. Maszyna wówczas pyta: ,,Czy już wykonać zlecenie?” Nie, bo chodzi o chorych przyjętych w 1977 r., u których ostatecznie rozpoznano miażdżycę tętnic (choroba numer 440) i których operowano odtwórczo (operacje tego rodzaju oznaczone są numerami od 901 do 902):
GDY ROZP_OSTATECZ_l » ’440’ I ,770 101* < = DATA.PRZYJĘCIA < ’780101’ 1 ’90 1< = R0DZ_OPERACJI_1 < - ’909, WYKONAJ;
DRUKUJ; •
Maszyna po chwili odpowiada: „TAKICH DOKUMENTÓW JEST NIE WIĘCEJ NIŻ 75”. To dobrze: można sobie pozwolić na obejrzenie całej listy na ekranie monitora. Jednocześnie drukarka przygotowuje ten sam materiał w postaci pisanej. Teraz możemy zapytać o coś innego. Powiedzmy: o chorych, którzy przeszli operację polegającą na wszczepieniu protezy naczyniowej (numery 901 i 902). Dodatkową informacją byłyby daty urodzenia, ilość dotychczasowych kuracji w tym szpitalu oraz adresy z kodem pocztowym:
POD NR_KSIEGI_GLOWNY DATA_URO-DZENIA NUMER_POBYTU KOD.POCZTO-WY MIEJSCOWOŚĆ ADRES_CHOREGO ODZIAŁ SZPITALA GDLY ’901 = <RO„ DZ_OPERACJI_ 1< a® ’902’
198