2181687589

ROZDZIAŁ 3

PROCES DYDAKTYCZNY

3.1. Koncepcje programowe oraz ich realizacja

Kształcenie obcokrajowców w Polsce ma 70-letnią tradycję, gdyż jego początek należy wiązać z 1931 r., kiedy z inicjatywy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego zorganizowano biuro Kursów Wakacyjnych o Kulturze Polskiej dla Cudzoziemców¹. Jednak dopiero od końca lat pięćdziesiątych obserwuje się stały rozwój działań zmierzających do nauczania obcokrajowców w naszym kraju.

Refleksje teoretyczne na temat metod nauczania języka polskiego jako obcego zaczęły przynosić artykuły drukowane w „Poradniku Językowym” od 1972 r., do których w 1977 r. dołączyły prace publikowane w „Przeglądzie Glottodydak-tycznym”. W 1987 r. Uniwersytet Łódzki rozpoczął wydawanie serii Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców.

Dostrzeżono również potrzebę badań lingwistycznych, nastawionych na dydaktykę języka polskiego jako obcego. Na potrzebę taką zwróciła uwagę Janina Wójtowicz w 1971 roku. Danuta Buttler w 1974 r. napisała, że należy „wyprowadzić z impasu metodykę nauczania polszczyzny jako dyscyplinę teoretyczną”².

Pod koniec lat siedemdziesiątych podjęto na Uniwersytecie Jagiellońskim badania zmierzające do stworzenia naukowych podstaw nauczania języka polskiego jako obcego. Obejmowały one analizy dotyczące słownictwa tematycznego oraz struktury współczesnego języka polskiego. Zakończenie w 1987 r. tych badań oznaczało oddanie do dyspozycji specjalistów w zakresie nauczania języka polskiego jako obcego całego zestawu danych, które wraz z wcześniejszymi mogły stanowić naukowe podstawy nauczania języka polskiego jako obcego. Organizatorzy badań nie chcieli jednak rezygnować z uwzględnienia także takich

1

   W. Miodunka, Programy nauczania polszczyzny. Próba syntezy badań z zakresu jązykoznaw-stwa stosowanego do nauczania języka polskiego jako obcego, |w:] W. Miodunka (red.), Programy nauczania języka polskiego jako obcego, Kraków 1993, s. 3.

2

   D. Buttler, Z zagadnień metodycznych początkowego kursu polszczyzny jako języka obcego, „Poradnik Językowy” 1974, 2, s. 79-84.