223428214

Terminologia i taksonomia jednostek regionalnych 29

powyżej zrewidowanej systematyki podziałów i regionalizacji krajów sąsiednich.

Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę wyznaczenie przebiegającej przez teren Polski granicy pomiędzy obszarem Europy Zachodniej i obszarem Europy Wschodniej. Wskazuje na nią wprowadzenie przez W. Szafera, obok geobotanicznego działu bałtyckiego, działów północnego i czarnomorskiego, które odpowiadają jednostkom strefowym Europy Wschodniej. Do obszaru Europy Wschodniej należy również niewątpliwie Polesie Lubelskie, jako część wielkiej prowincji Polesia. Granica działu północnego, mająca charakter klimatyczno-florystyczny, a więc strefowy, nie jest wyraźna i w nowym opracowaniu geobotanicznej mapy Polski W. Szafera (25) w stosunku do poprzedniego jej wydania w Atlasie Polskim uległa przesunięciu na zachód aż po dolną Narew i Bug. Jednakże tak znaczne jej przesunięcie nie jest dostatecznie uzasadnione, a Równina Kurpiowska i Międzyrzecze Łomżyńskie pod wielu względami łączą się z Niziną Północnomazowiecką, a nie z okolicami Białegostoku, które wskazują wiele cech pokrewnych z wysoczyznami południowej Białorusi. Podobnie nieostry charakter ma granica działu czarnomorskiego, odpowiadająca północnej leśno-stepowej strefie Wyżyny Wołyńskiej. Tutaj granicą krajobrazową jest chyba dolina Wieprza. Tak więc fizyczno-geograficzną granicę Europy Zachodniej i Wschodniej poprowadzimy za Szaferem od wschodnich wybrzeży Zalewu Wiślanego na południe, oddzielając właściwe Pojezierze Mazurskie od pojezierzy nadwiślańskich, a niziny mazowieckie od północnopodlaskich, które w ten sposób mimo braku wyraźnych różnic krajobrazowych zostaną zaliczone do dwóch różnych wielkich obszarów geograficznych. Trzeba zauważyć, że przebieg tej rubieży granicznej pomiędzy Europą Zachodnią i Wschodnią jest zgodny z tektoniczną granicą platformy wschodnioeuropejskiej, co podkreśla jeszcze jej ogólnogeograficzne znaczenie. Nasze dotychczasowe podziały fizycznogeograficzne Polski nie brały tego faktu pod uwagę. Nie będziemy na tym miejscu wszczynali dyskusji nad szczegółami podziału, który został przeprowadzony zgodnie z podanymi założeniami i w nawiązaniu do cytowanej literatury. W każdym razie warto zauważyć, że nasza dotychczasowa regionalizacja nizin nadmorskich i pojezierzy w porównaniu z pracami geografów niemieckich, a także w związku z regionalizacją geobotaniczną, była zbyt mało szczegółowa, natomiast podział geobotaniczny równin środkowopolskich nie jest wyraźnie zarysowany i nie pozwala na korelację z podziałami fizycznogeograficznymi.

Fizycznogeograficzny podział Polski

Obszar: Europa Zachodnia

Strefa: lasów mieszanych

Prowincja: A. Niż Środkowoeuropejski

Podprowincja: I. Pobrzeża Południowobałtyckie (nazwa nowa)

Makroregiony    Mezo- lub mikroregiony

01 Pobrzeże Zachodniopomorskie (17)    011 Wyspy Uznam i Wolin (17, 23)

012    Puszcza Wkrzańska (17)

013    Równina Goleniowska (nazwa nowa)¹

014    Wzgórza Szczecińskie (nazwa nowa)

015    Puszcza Bukowa (17,-23)