226617656

20

Sprawozdanie z posiedzenia w dniu 17 stycznia 1882 r. —

Przewodniczący: prof. Tytus Bortnik. Sekretarz: M. Dąbrowski. Członków obecnych 35.

Na wstępie prof. Bortnik oświadcza, ze wyboru, którym go zaszczycono przyjąć nie może i rezygnuje mimo nalegan członków z godności Przewodniczącego. Protokół zatwierdzono, a następnie przyjęto na członków Towarzystwa pp.:

Stanisława Kosińskiego, starszego inzyn. kolei podkarpackiej w Jordanowie.

Maksymiliana Macltałskiego, inzyn. tejże kolei w Jordanowie.

Aleksandra Brochockiego, inzyn. Wydz. kraj. w Krakowie.

Jana Krem er a, architekta w Wiedniu.

Czt. Serkowski nadinzyn., odczytuje sprawozdanie komisyi wydelegowanej do sprawdzenia rachunków za r. 1881, z którego się okazuje, ze majątek Towarzystwa z koncern r. 1881 wynosił 8G2 złr. O7 cnt. Sprawozdanie to przyięto do wiadomości.

Przy następującem sprawozdaniu komisyi redakcyjnej w sprawie dalszego wydawania Czasopisma technicznego, wywiązała się ozyw-iona dyskusya, w której oprócz sprawozdawcy czł. S. Zaremby, brali udział członkowie: Lindquist, Kułakow-ski, Boznanski, Kaczmarski. Zgodnie z wnioskiem komisyi redakcyjnej uchwalono „wydawać dalej Czasopismo w r. j882*‘, na wniosek zas czł. Kurkie-wicza „wotum zaufania dla Redakcvi“. W skład Redakcji na rok 1882 weszli pp.: Rozwadowski, Matula, Kaczmarski, Zaremba S., Lindquist i Dąbrowski. Sekretarz odczytuje list p. Moraczcwskiego, radcy budownictwa, b. Prezesa Towarzystwa, dziękujący za nadesłaną zbiorową fotografię pamiątkow-ą — życzliwe i serdeczne słowa listu Zgromadzenie przyjęł> oznakami zadowolenia. Następnie odczytanym został list prof. Wł, Luszczkicwicza, członka Akademii Umiejęt., zapraszający Towarzystwo do składek na tablicę pamiątkową dla architekta florenckiego Bartłomieja Berecci, twórcy kaplicy Zygmuntowskiej. Na wniosek czł. Kaczmarskiego poruczono zbieranie składek Zarządowi.

Na miejsce ustępującego prof. Bortnika, wybrano prawie jednogłośnie Przewodniczącym Towarzystwa techn. na rok 1882 Dra Pawła Brzezińskiego, b. dyr. Instytutu technicznego w Krakowie, który juz przez dwa lata piastował tę godność po założeniu Towarzystwa.

Sprawozdanie z posiedzenia w dniu 23 stycznia 1882 r. —

Przewodn.: dr. Brzeziński. Sekr.: M. Dąbrowski. Czł. obecnych 26,

Po zatwierdzeniu protokółu, nowo obrany Przewodniczący dr. Brzeziński, w dłuższej przemów'ie, którą Zgromadzenie przyjęło oznakami zadowolenia, wyraził podziękowanie za wybór, a wskazawszy zadania praktyczne Towarzystwa, jak zbieranie okazów rodzimych materyałów budowlanych, układanie podręczników- technicznych i praca nad materyałami do wydania słownika technicznego, a które jeszcze za pierwszego swego urzędowania jako ważne Towarzystwu przedstawiał, wyraża nadzieję, ze teraz przy znacznie zwiększonej liczbie członków-, zadania te skutecznie przez Towarzystwo techn. zostaną podjęte. Mówi następnie w żywych słowach o spodziewanym zjezdzie, wobec którego okazać powinniśmy, ze choc rozproszeni, jednym duchem przejęci jesteśmy, i ze wszędzie w- każdym zakątku do pracy się bierzemy.

Wniosek czł. Mensa o konserw-ow-aniu zabytków budownictwa krajowego i o urządzeniu podczas zjazdu wystawy materyałów budowlanych, odczytany na posiedzeniu, odesłano do komisyi zjazdowej. Wniosek czł. Stadtmullera w-zględem połączenia Dźwigni i Czasopisma w jeden wspólny organ , nic znalazł poparcia, z powodu, iz na poprzednich posiedzeniach zapadła juz uchwała, aby •Czasopismo*, które podczas zjazdu okaże się nader potrzebnem, w roku 1882 wydaw-ac i wydawnictwo to juz rozpoczęto. Wniosek ten, który zapewne Zarządy obu towarzystw wprost między sobą traktować będą, wzięty zostanie pod rozwagę przez Zarząd Towarzystw z końcem roku 1882. Czł. Kołodziejski odczytał swą pracę objaśnioną okazami »o fabrykacyi cellulozy drzewnej i papieru w Galicji*, w której odkrył nową a dotąd mało wyzyskaną gałąź przemysłu krajowego, która w naszych górskich okolicach, gdzie drzewo tanie a siły wodne znaczne, nawet przy pomocy średnich kapitałów z łatwością rozwinąć się może. Zajmujący ten pod względem technicznym odczyt, przyjęto oklaskami. Nakonicc odczytał członek Dąbrowski motywa do swego wniosku „o urządzenie lokalu dla celów i potrzeb Towarzystwa'*. Wniosek ten gorąco przyjęty i poparty przez pp.: Lindquista, Krzyżanowskiego, Kułakowskiego, ł.uszcz-kiewicza i innych, uchwalony został w zasadzie znaczną większością.

Dla opracow-ania szczegółów i regulaminu, wybrano komisyę złozoną z wnioskodaw cy, oraz pp.: I.indquista, Krausego, Kułakowskiego i A. ł.uszczkiewicza.

Parę uwag o służbie techn. rządowej w Austryi. Wskutek nalegania Sejmu krajowego, zamierza rząd księztwa Heskiego rozdzielić budownictwo wodne od lądowego i drogowego i ustanowić w tym celu osobne urzędy nawigacyjne, które zajmowacby się miały wyłącznie tylko przedmiotami, naleząccmi do dziedziny spraw wodnych, aby tym sposobem umożliwić umiejętniejsze i więcej w szczegóły wnikające opracowanie kw-estyj hydrotechnicznych.

Wobec obszernosci wiedzy i literatury budownictwa wogóle i wymagania, aby technik nieustannie z nią się zaznajamiał, gdyż bez tego zadaniu swemu należycie odpowiedzieć nie jest w stanic, uważamy ściśle zawodowe wykształcenie się technika w każdej gałęzi tej rozległej wiedzy za niemozebne. Dlatego bvłoby bardzo do życzenia, aby przeprowadzony juz przez rząd w monarchii austry-ackiej główny rozdział nauki w akademiach technicznych na dział architektury i in^ynieryi, kontynowano w służbie rządowej przez dalsze odłączenie służby wodnej od drogowej, przez co umozebnio-noby z czasem zorganizowanie oddziału technicznego dla spraw wodnych, składającego się z pracowników ściśle zawodowych, mających zarazem dostateczną praktykę tak potrzebną dla skutecznego przeprowadzenia dzieł hydrotechnicznych.

Z tych to pracowników należałoby następnie, podobnież jak to z dobrym skutkiem w Saksonii zastosowanem zostało, utworzyć oddział, któryby na podstawie umiejętnie dokonanych studyów, wyłącznie zajmował się zbieraniem dat hydrologicznych, materyał ten statystyczny odpowiednio dzisiejszemu stanowi wiedzy zestawiał i przerabiał tak, izby tenże mógł Stanowic podstaw-ę dalszego ekonomicznego i technicznego działania.

Ze rozdział ten w praktyce nic natrafiłby na wielkie trudności, można juz sadzie z tego, \e prawie we wszystkich państwach dział in\ynieryi kolejowej, a w nowszych czasach także i wodnej odnośnie do kultury krajowej, doczekały się już poniekąd oddzielnego stanowiska w administracyi państwowej.

Zakończając te uwagi, winniśmy jeszcze wspomnieć, ze w naszym kraju zajmowano się niejednokrotnie sprawą reorganizacyi służby wodno-budowniczej a wypowiedziane w tym względzie wy. wody, mniej więcej do tego samego celu zdązały. I tak kwestyę