226618407

PROTET. STOMATOL.. 2009, LIX, 2, 95-103

Leczenie protetyczne pacjentów z całkowitymi brakami uzębienia - wskazówki praktyczne

Prosthetic treatment of an edentulous patient:

Practicial indications

Włodzimierz Kozłowski, Magdalena Golecka, Beata Kułakowska

Z Katedry- Protetyki Stomatologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Kierownik: prof. dr hab. n. med. Ii. Mierzwińska-Nastalslca

KEYWORDS: complcte dentures

HASŁA INDEKSOWE: protezy całkowite

Streszczenie

W pracy przedstawiono istotne dla praktyki klinicznej wskazówki dotyczące leczenia protetycznego pacjentów bezzębnych. Modyfikacja podanej przez Mach-nikowskiego i Anulewicza metody wstępnego ustalania relacji żuchwy do szczęki pozwala na ułatwienie zawsze trudnego zabiegu ustalania zwarcia. Wykorzystanie zindywidualizowanej wysokości trójkąta Bonvilla i rozwiniętej przez Bieske, Płonkę i Wiocha metody Fehra umożliwiło osiągnięcie zgryzu ślizgowego przy zachowanych anatomicznych guzkach zębów trzonowych i przedtrzonowych. Osiągnięty przy bocznych ruchach efekt nożycowy znacznie zwiększa efektywność żucia

Summary

The paper deals with the problem of prosthetic treatment of edentulous patients. The modification ofMachników ski and Anulewicz's methodfor initial determina-tion of the mandible and maxilla relation facilitates the always difficult procedurę of determining occlusion. The Bonvill triangle with individualized height and the Fehr method. as developed by Bieska et al., allows for establishing gliding occlusion with the conservation of anatomical cusps of molar and premolar teeth. The scissors ejfect achieved with sideway movements in-creases the eff ciency of mastication.

Leczenie protetyczne pacjentów powinno być poprzedzone wnikliwym badaniem i postawieniem pełnej diagnozy. Badanie podmiotowe jest okazją do nawiązania kontaktu z pacjentem, zdobycia jego zaufania i nakłonienia do ścisłej współpracy. W rozmowie z pacjentem należy posługiwać się terminologią zrozumiałą dla każdego pacjenta. Np. przy pytaniu o przyczynę utraty zębów, dla wielu pacjentów może być nie zrozumiałe pytanie: „czy przyczyną utarty zębów były następstwa próchnicy czy periodontopatia?”. Lepiej spytać: „czy zęby psuły się, bolały i dlatego trzeba było je usunąć, czy też były całe i zdrowe, ale się chwiały i czasem wylatywały same?”. Odpowiedź na to pytanie może mieć wpływ na metody postępowania i na prognozowanie (strona 11 - wnioski). Najważniejsze wnioski z badania subiektywnego podobnie jak i z obiektywnego notuje się w karcie pacjenta, bo mogą one mieć wpływ na przebieg leczenia, a na kolejnych wizytach łatwo jest o nich zapomnieć.

Pacjenta, który już korzysta z protez, należy spytać kiedy aktualne protezy były wykonane, czy pacjentowi było łatwo czy trudno przyzwyczaić się do nowych protez (łatwość lub trudność w adaptacji

95