2278215604

Streszczenie

Analiza składu nukleotydowego genu jhbp pokazała, że w sekwencji kodującej, która jest pod większą presją ewolucyjną, występuje więcej par GC (36%) oraz więcej puryn (54%) niż w obszarach niekodujących, gdzie jest odpowiednio 31% par GC i 50% puryn. Są jednak rejony w sekwencjach niekodujących, w których zawartość par GC przekracza 60%. Głównie tam odnaleziono fragmenty innych genów, które prawdopodobnie pojawiły się stosunkowo niedawno podczas ewolucji.

W tych obszarach niekodujących genu jhbp występuje 18 fragmentów, o długościach od 25 do 127 pz, podobnych do sześciu innych genów z G. mellonella oraz jednego z D. melanogaster. Podobieństwo sekwencji jest w zakresie od 82 do 96%. Osiem fragmentów pochodzących z genu P25, arylforyny, profenolooksydazy oraz fibroiny (Fib-H), jest skupionych w klastrze, położonym w promotorze w rejonie (-1942) -(-1817). Cztery sekwencje z genu heksameryny są z kolei w klastrze umiejscowionym w intronie A, w obszarze 687 - 889. Pozostałe fragmenty są rozproszone w intronach.

Poprzez porównanie jhbp z G. mellonella i M. sexla stwierdzono, że ogólna budowa tych genów jest podobna, ale są miejsca, w których występują istotne różnice. Obydwa geny mają po pięć eksonów i cztery introny jednak, transkrypt jhbp u G. mellonella jest około 1,6 razy dłuższy, ponieważ introny A, C i D są dłuższe. Miejsca wtrącenia intronów w sekwencję kodującą w obu genach są podobne, ale nie identyczne, zachowane są fazy intronów. Na obszarze 1945 pz obu promotorów dystalnych występują tylko dwie takie same potencjalne sekwencje regulatorowe (HSE i BR-C Z3). W promotorach rdzeniowych wskazano istnienie kasety TATA, Inr i DPE jednak ich sekwencje i położenia są odmienne u obu gatunków.

W oparcie o eksperymenty EMSA wykazano, że spośród trzech potencjalnych miejsc regulatorowych CFl/Usp najsilniej oddziałuje z domeną wiążącą DNA białka Usp (UspDBD) element I CFl/Usp położony najdalej w kierunku 5' promotora (początek na -1053 nukleotydzie). Zawiera on sekwencję GGGGTCA.

Stwierdzono, że występujący w promotorze jhbp naturalny element I CFl/Usp ma nieco wyższe powinowactwo do domeny wiążącej DNA białka Usp (UspDBD) niż element odpowiedzi na ekdyzon z genu hsp27 (hsp27 EcRE), o którym wiadomo, że oddziałuje z receptorem ekdysteroidowym.

Wskazane w promotorze elementy CFl/Usp poddano badaniom in vivo, w teście z genem reporterowym. W tym celu umieszczono w wektorze pGL3-Basic cztery fragmenty promotora jhbp, które obejmowały promotor rdzeniowy i kolejne elementy CFl/Usp. Konstrukt, który stanowił kontrolę i służył do standaryzacji reakcji transfekcji złożono z wektora pRL oraz sekwencji promotorowej poliedryny pochodzącej z

12