244277568

Ten sposób przenoszenia obciążeń zapewnia tłumienie drgań, dlatego też w konstrukcjach, w których występują znaczne drgania np. poszycia samolotów często stosuje się połączenia nitowe. Obciążenie złącza siłą Q większą od siły tarcia powoduje niewielki poślizg, równy luzowi promieniowemu między nitem a otworem pod nit. Obciążenie przenoszone jest wówczas przez tarcie i sprzężenie kształtowe trzonów nitów ze ściankami łączonych elementów. W momencie, gdy obciążenie zewnętrzne osiągnie pewną wartość krytyczną (punkt B na rys. 4) następuje zniszczenie złącza.

Połączenie nitowe może ulec zniszczeniu wskutek:

- ścięcia nitów;

-    trwałego odkształcenia otworów pod nity (zowalizowanie);

-    zerwanie łączonych elementów.

Mamy, zatem trzy różne mechanizmy zniszczenia i trzy warunki wytrzymałościowe. Zwykle średnice nitu wyznacza się z warunku na ścinanie i sprawdza pozostałe dwa warunki wytrzymałościowe. W obliczeniach przyjmuje się, że nity obciążone są jednakowo a naprężenia w przekrojach poprzecznych łączonych elementów rozkładają się równomiernie.

Warunek wytrzymałości na ścinanie nitu:

4Q

(1)

śk,

gdzie: Q- siłą obciążająca złącze, k, -dopuszczalne naprężenia na ścinanie nitów, m- liczba ścinanych przekrojów nitowych.

Dla połączenia zakładkowego m jest równe liczbie nitów n. W połączeniach nakładkowych zniszczenie złącza wystąpi w przypadku ścięcia połowy ogólnej liczby nitów. Zatem w połączeniach nakładkowych:

- jednostronnych m = n/2;

-dwustronnych m = n.

Warunek wytrzymałości na docisk dopuszczalny między trzonem nitu a otworem:

P = :%ikd    (2)

igd

gdzie kj - dopuszczalne naprężenia na docisk powierzchniowy, d- średnica otworu pod

nit, g- grubość łączonych elementów, i- liczba nitów przenoszących obciążenie:

-    dla połączeń zakładkowych i jest równe liczbie nitów n,

-    dla połączeń nakładkowych dwustronnych i jest równe połowie ogólnej liczy nitów n.

Warunek wytrzymałości na rozciąganie blach w przekroju osłabionym obecnością otworów pod nity:

(3)

-<k_r

gdzie k,. - dopuszczalne naprężenia na rozciąganie, b- szerokość łączonych blach, i - liczba nitów w danym rzędzie. Powyższy wzór odnosi się do rzędu skrajnego narażonego najbardziej na rozerwanie (rys.3 przekrój S-S). Obciążenia Qj przenoszone przez każdy następny rząd nitów pomniejszone są o wartość obciążenia przejętego przez rząd poprzedzający. Wartość obciążenia zrywającego w danym rzędzie Qi można wyznaczyć z zależności: gdzie i- liczba nitów przenoszących obciążenie, i^(r) - liczba nitów przenoszących obciążenie we wcześniejszych rzędach (tak jak dla warunku na docisk dla połączeń zakładkowych i jest równe liczbie nitów n, natomiast dla połączeń nakładkowych dwustronnych i jest równe

9