2455029459

922 Ajdukiewicz A. i inni: Skutki oddziaływania pożaru na strunobetonowe elementy...

między płytami dachowymi. Na podkreślenie zasługuje fakt, że sploty sprężające w żebrach płyt nie wykazywały żadnych śladów korozji nawet w miejscach, gdzie - jak zbadano -otulina betonowa była w znacznym stopniu skarbonatyzowana. Świadczy to o niskiej wilgotności środowiska w hali w toku długiego okresu jej użytkowania.

Poza strefą pożaru nie zauważono uszkodzeń otuliny w dźwigarach strunobetonowych opartych na słupach. Widoczne były jedynie drobne zarysowania na stykach dźwigarów z płytami i słupami, co dowodzi naruszenia ich współpracy w wyniku zmian termicznych.

Słupy żelbetowe zostały otynkowane wyprawą gipsową o dobrej przyczepności do betonu (zachowała się poza strefą zarzewia pożaru) i dodatkowo zabezpieczone powłoką malarską. W badaniach sklerometrycznych betonu i badaniach laboratoryjnych pobranych próbek stwierdzono większe obniżenie wytrzymałości betonu żelbetowych słupów hali w porównaniu z betonem elementów sprężonych. Nie stwierdzono natomiast ubytków otuliny.

4. Opis skutków pożaru

W całej hali spód konstrukcji dachowej, w tym także dźwigary, pomalowano czarną farbą. W dźwigarach dachowych w osi D, opartych na słupach 1/D do 4/D, po pożarze stwierdzono wypalenie powłoki malarskiej oraz złuszczenie jej na całej powierzchni dźwigarów, co ułatwiło ich oczyszczenie przed badaniami. W okresie zimowym (przy występowaniu pokrywy śniegu na dachu o grubości ok. 30-r40 cm), w środnikach dwuteowego przekroju tych dźwigarów, w strefie przypodporowej zaobserwowano wystąpienie rys ukośnych, o rozwartości dochodzącej do 0,5 mm (rys. 3). Ponadto, w strefie środkowej dźwigarów na powierzchni środnika oraz na powierzchni dolnej dźwigarów występowały drobne zarysowania w formie nieregularnej siatki. W dźwigarze D/l-2 w trakcie odkrywek zbrojenia oraz badań sklerometrycznych stwierdzono znaczną kruchość betonu otuliny (m.in. głuchy odgłos uderzenia młotka Schmidta). W pozostałej części hali, nie objętej zarzewiem ognia, powłoka malarska nie została wypalona i dobrze przylegała do konstrukcji.

Rys. 3. Obraz strefy przypodporowej dźwigarów opartych na słupie w osiach 2/D

Płyty dachowe, podobnie jak dźwigary, zostały pomalowane czarną farbą. W płytach objętych zarzewiem ognia powłoka malarska została wypalona. Beton tych płyt charakteryzował się znaczną kruchością. Płyty dachowe wykazywały efekty klawiszowaniu, a na ich powierzchni pojawiły się liczne zarysowania. Lokalnie wykonano w płytach przekucia otworów. Kilka płyt wykazywało stan awaryjny, związany bądź z ich silnym zarysowaniem (rys. 4), bądź z całkowitymi ubytkami betonu na znacznej powierzchni płyt z towarzyszącą zaawansowaną korozją powierzchniową zbrojenia. Na powierzchni czół płyt wystąpiły lokalnie odspojenia otuliny.