2525392702

LISTOPAD PRZEGLĄD TELETECHNICZNY, 1938 R.. ZESZYT 11. 331

Tabela 2.

Nazwa odcinka	Długc ść w km.	Ilcść	czwórek
Łowicz — Krośniewice	57.890	42 i 1	para	dla	radia
Krośniewice — Toruń	106,800	54 „	i ^1	# ^1	i #
Toruń — Świecie	54.440	42 ..	•»	»»	f •
Śmiecie — Starogard	73.900	# M	#l	i»	»»
Starogard — Gdynia	92.110	M 1 »	II	»•	fi

Przy ustalaniu przekrojów (ilości żył) kabli trzymano się (oczywiście w przybliżeniu) następujących zasad w określaniu ilości obwodów w poszczególnych relacjach dla stanu początkowego i końcowego:¹)

Dla obwodów gdyńskich: w stanie początkowym—trzykrotne zwiększenie stanu przed skablowaniem, w stanie końcowym—trzy lub dwukrotne zwiększenie stanu początkowego.

Dla obwodów I-ej klasy (łączących większe ośrodki): w stanie początkowym—trzy lub dwukrotne zwiększenie stanu przed skablowaniem, w stanie końcowym—dwukrotne zwiększenie stanu początkowego.

Dla obwodów 2-ej klasy (łączących mniej ważne ośrodki) w stanie początkowym—zwiększenie o 50 % stanu przed skablowaniem, w stanie końcowym—zwiększenie o 50% stanu początkowego.

Do budowy magistrali użyto kabla takiego samego rodzaju co przy magistrali cieszyńskiej. Również rodzaje pupinizacji pozostały te same. Jed nakże procent krajowości materiałów użytych do budowy znacznie wzrósł w porównaniu z magistralą cieszyńską. Dzięki zabiegom Ministerstwa udało się uruchomić w kraju zarówno produkcję cewek pupinowskich jak i wzmacniaków.

Cewki pupinowskie zostały wykonane w Polskich Zakładach Philipsa (Warszawa), a wzmac-niaki—w Państwowych Zakładach Tele- i Radiotechnicznych. Kable, podobnie jak przy magistrali cieszyńskiej, dostarczyły cztery wytwórnie krajowe. Układanie i montaż kabla wykonała Spółdzielnia ,,Grupa Techniczna" (Warszawa) Przy kopaniu rowu kablowego na odcinku Krośniewice—Toruń zatrudnieni byli junacy.

W celu lepszej ochrony od uszkodzeń mechanicznych, powiększono głębokość zakopania kabla do 1 metra (w magistrali cieszyńskiej głębokość ta wynosiła 80 cm).

Wobec braku pomieszczeń w urzędach p.-t., zostały wybudowane specjalne budynki w Krośniewicach, Swieciu, i Starogardzie dla stacyj wzmac-niakowych.

Po ułożeniu kabla do Torunia i zmontowaniu stacji wzmacniakowej w Krośniewicach, zostały uruchomione w lutym 1937 r. połączenia kablowe Torunia, Ciechocinka, Kutna i Włocławka zWar-szawą i Łodzią. Również połączenia napowietrzne Gdyni z Warszawą, Katowicami i Łodzią zostały w tym czasie w Toruniu włączone do kabla. Całkowicie kablowe połączenia z powyższymi miastami otrzymała Gdynia w marcu 1938 r.

Ponieważ można było przewidzieć, że Gdynia Gdańsk i Toruń dla swych połączeń z Górnym Śląskiem, okręgiem dąbrowskim i Łodzią wymagać będą dość znacznej ilości obwodów, trzeba było przystąpić do spupinizowania i zaopatrzenia we wzmacniaki drugiej połowy czwórek w kablu cieszyńskim.

W roku bieżącym pupin^zację tę doprowadzono do Katowic. Rozszerzenie stacyj wzmacniako-kowych na kablu cieszyńskim powierzono firmie ,,Standard Electric Company w Polsce" która, w związku z otrzymanym zamówieniem, uruchomiła wytwórnię urządzeń wzmacniakowych w Warszawie.

Budowa magistrali gdyńskiej trwała trzy lata. Została ona wykonana siłami krajowymi z materiałów wytworzonych prawie całkowicie w kraju; stanowi więc duży krok na drodze uniezależnienia się od zagranicy w rozbudowie naszej sieci międzymiastowej. Budowa ta przyczyniła się do powstania w kraju nowych gałęzi produkcji (cewki pupinowskie i wzmacniaki), dając stałe zatrudnienie klkuset robotnikom.

Długość całkowita odcinka Łowicz—Gdynia wynosi około 385 km.

Z ukończeniem budowy kabla Łowicz—Gdynia nasza sieć międzymiastowa zwiększyła się o około 72 000 km żył kablowych.

Magistrala Warszawa —Lwów.

Szybko rozbudowujący się Centralny Okręg Przemysłowy niewątpliwie będzie wymagać większych ilości dobrych połączeń z ważniejszymi ośrodkami, a przede wszystkim z Warszawą, Górnym Śląskiem i okręgiem lwowskim.

To też, jako następny etap w rozbudowie międzymiastowej sieci kablowej przyjęto kabel Warszawa — Radom—Sandomierz—Rzeszów— Lwów z odgałęzieniem Rzeszów—Kraków—Bi elsko.

W jednym rzucie projektowane jest zatem wybudowanie dwuch właściwie magistral: Warszawa—Lwów i Lwów —Kraków—Bielsko o łącznej długości około 700 km. Kable te umożliwią przyjęcie wzmożonego ruchu z Okręgiem Centralnym oraz stworzą jednocześnie drogę zastępczą dla kabla cieszyńskiego.

Przy opracowywaniu projektu budowy tych kabli równocześnie poddany był rewizji ogólny projekt dalszej rozbudowy naszej sieci międzymiastowej. Ponieważ od ^ chwili pierwszego projektu upłynęło prawie 13 lat, rewizja taka była konieczna, gdyż w ciągu tego czasu uległy zmianie niektóre założenia na których opierał się pierwszy projekt.

Rezultatem rewizji jest opracowanie nowej mapki sieci kablowej (rys 2), przedstawiającej

1

Stan początkowy ( w odniesieniu do ilości obwodów) jest to taka ilość obwodów, która zaspokoi potrzeby danej relacji w przeciągu 0—7 lat od chwili uruchomienia kabla. Stan końcowy jest to ilość obwodów która będzie jeszcze wystarczająca w danej relacji za 12—15 lat od chwili uruchomienia kabla.