CREATE TABLE Ksiazka (
ID INT PRIMARY KEY,
Tytuł VARCHAR(45),
LiczbaStr tinyint,
W_ID INT,
CONSTRAINT ks_FK_w FOREIGN KEY (W_ID) REFERENCES wydawnictwo(ID) ON DELETE CASCADE ON UPDATE CASCADE
bj_
Tak utworzona relacja dba o to, by dodawane rekordy w tabeli Ksiazka odnosiły się do odpowiedniego rekordy w tabeli wydawnictwa.
Do usuwania wierszy w SQL służy polecenie DELETE, a schemat jego użycia ma postać DELETE FROM nazwa_tabeli WHERE nazwa_kolumny=wartosc Przykładem użycia polecenia DELETE jest usunięcie rekordu o ID równym 1 z tabeli książka DELETE FROM książki WHERE ID=1
Relacja wiele-do-wielu nie jest możliwa do odwzorowania w relacyjnej bazie danych. Dlatego każda relacja wiele-do-wielu podlega procedurze normalizacji. W jej wyniku relacja wiele-do-wielu jest zamieniana na dwie relacje jeden-do-wielu (rys. 3). Takie działanie wymusza utworzenie trzeciej tabeli, która będzie przetrzymywać dwa klucze obce. Jeden z nich odnosi się do klucza głównego jednej, a drugi do klucza głównego drugiej tabeli będących w pierwotnej relacji.
Na rys. 3 pokazano znormalizowaną relacje wiele-do-wielu. Tabela Zapis zawiera dwa klucze obce. Jeden z nich, przechowywany w kolumnie Student ID przechowuje wartości kolumny ID z tabeli Student, która jest jej kluczem głównym. Drugi klucz obcy w tabeli Zapisy tj. Przedmiot ID, przechowuje wartości klucza głównego tabeli Przedmiot, który zdefiniowano na kolumnie ID tejże tabeli.
Po operacji normalizacji relacji wiele-do-wielu jej odwzorowywana w relacyjnej bazie danych jako dwie relacje wiele-do-jednego. Stąd jej utworzenie jest tożsame z napisaniem dwóch ograniczeń klucza obcego (CONSTRAINT FOREGINE KEY ). W przypadku modelu bazy danych, pokazanym na rys. 3, ograniczenie klucza obcego występuje pomiędzy tabelami Zapisy i Student oraz tabelami Zapisy i Przedmiot.
Rozważmy fragment bazy danych Nordhwind pokazany na rys. 4