Budowa, zasada działania, obliczenia i zasady doboru wentylatorów.
Wentylatory należą do grupy maszyn roboczych wirowych, które kosztem energii doprowadzonej z zewnątrz wykonują prace polegające na przemieszczaniu oraz sprężaniu par i gazów. W urządzeniach tych spiętrzenie całkowite nie przekracza 13 kPa.
Wentylator jest maszyną przepływową, służącą do przetłaczania i sprężania czynników gazowych. Sprężenie czynnika jest niezbędne dla pokonania oporów sieci przewodów, przez które czynnik jest przetłaczany.
Wentylatory różnych typów znajdują powszechne zastosowanie w urządzeniach wentylacji mechanicznej, klimatyzacji, odpylania w urządzeniach transportu pneumatycznego oraz jako urządzenia ciągu i podmuchu sztucznego w energetyce i hutnictwie.
Elementem przekazującym energię czynnikowi przetłaczanemu jest wirnik wentylatora. Pod względem konstrukcyjnym, w zależności od kierunku przepływu czynnika przez wirnik (rys.2) wentylatory dzieli się na:
■ promieniowe,
■ osiowe,
■ skośne (diagonalne),
■ poprzeczne.
Biorąc pod uwagę uzyskiwane spiętrzenie całkowite rozróżnia się wentylatory:
■ niskoprężne - uzyskiwane spiętrzenie całkowite do 1 kPa,
■ średnioprężne - uzyskiwane spiętrzenie całkowite 1 do 3 kPa,
■ wysokoprężne - uzyskiwane spiętrzenie całkowite 3 do 13 kPa.
Różnice konstrukcyjne wentylatorów w decydujący sposób wpływają na ich zastosowanie. Podstawowymi wielkościami, które określają przydatność wentylatora są: wydajność (wydatek) oraz wytwarzane spiętrzenie (spręż).
Na rysunku 1 przedstawiono wykres określający obszar właściwego zastosowania wentylatorów osiowych i odśrodkowych.
Rys.1. Przybliżone zakresy pracy wentylatorów osiowych i odśrodkowych.
Opracował: Mariusz Wilczak