34 STRATEGIA BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO. PIERWSZE 25 LAT
Powierzono je zespołowi międzyresortowemu pod kierownictwem wiceministra obrony narodowej. Nową strategię ostatecznie przyjęto na posiedzeniu Rady Ministrów w kwietniu 2007 roku. Prezydent RP zatwierdził ją w okresie rządowego inter-regnum w listopadzie 2007 roku, kiedy już nie było poprzedniego rządu, a nowy jeszcze nie został powołany. Decyzja taka - jakkolwiek w pełni zgodna z obowiązującym prawem - zupełnie niepotrzebnie stworzyła poważny problem dla nowej Rady Ministrów. Stanęła ona przed dylematem, czy utrzymać dotychczasową strategię i jednocześnie realizować własną politykę, czy też szybko uruchomić prace nad nowym dokumentem. Każdy z wyborów oznaczał faktyczną decyzję mieszczącą się między zdeprecjonowaniem oficjalnego dokumentu strategicznego, a swoistą proliferacją prac strategicznych. Rozwiązanie zawierało się w decyzji politycznej, która mogła również polegać na odczekaniu kilku tygodni i skonsultowaniu przez prezydenta przygotowanej strategii z nowym rządem. Ostatecznie więc, założenia strategii nie były w pełni realizowane, a jej nowelizacja została zaplanowana na 2009 rok (przewidywał to wstępny projekt rządowego blanu uporządkowania strategii rozwoju krajit).
Omówienie treści Strategii z 2007 roku wypada poprzedzić stwierdzeniem ze wstępu do tego dokumentu, mówiącym że26:
- jest ona wyrazem nowego zintegrowanego podejścia do bezpieczeństwa narodowego
- jest znakiem troski konstytucyjnych organów państwa o zapewnienie Polsce i Polakom bezpieczeństwa
- określa formy narodowego wysiłku w tej dziedzinie.
Urzeczywistnienie zawartych w tym dokumencie kierunków działań jest obowiązkiem władz Rzeczypospolitej Polskiej i całego społeczeństwa. Podkreśla się tam, że strategia skorelowana ze strategiami sojuszniczymi {Koncepcją Strategiczną NATO i Europejską Strategią bezpieczeństwa), stanowi podstawę do opracowania wykonawczych dyrektyw strategicznych, a w szczególności bolityczno-Strategicz-nej ‘Dyrektywy Obronnej strategii poszczególnych dziedzin bezpieczeństwa narodowego, strategicznych planów reagowania obronnego i zarządzania kryzysowego oraz wieloletnich programów transformacji systemu bezpieczeństwa państwa, w tym programów pozamilitarnych przygotowań obronnych i programów rozwoju sił zbrojnych27. Należy zauważyć, że ustanowiona została tutaj relacja bezpośredniego wynikania wykonawczych dokumentów planistycznych (PSDO, planów i programów) z nadrzędnego dokumentu koncepcyjnego, czyli strategii bezpieczeństwa narodowego. Jest to właściwe dla podejścia „od góry do
26 Strategia bezpieczeństwa narodowego RP z 2007 r., p. 4.
27 Tamże, p. 5.