290421087

290421087



SAINT PAULIN DE NOLE ET AUSONE 1G1

Et pervcrsus cram, falsi caligine cernens,

StuJta Dci sapiens, ct mortis pabula yircns1 2 3 4 :

Quo magis ignosci mihi fas, quia promptius ex hoc Agnosci datur, a summo Gcnilore novari,

Quod non morę meo geritur. Non, arbitror, islis Confessus dicar mutatse in prava notandum Errorem mentis, ąuoniam sim sponte professus,

Me non mente mca vitam mutasse priorem*.

Mens nova me, faLeor, cepit, mens non mea quondam, Sed mea nunc, auctore Deo, qui si quid in actu Ingeniove meo sua dignum ad munia viditn,

Gratia prima tibi, libi gloria debita cedet,

Cujus prscceptis partum est quod Christus amarelA Quare gratandum magis est libi, quam querilandum, Quod tuus ille5, tuis studiis et moribus ortus,

Paulinus, cui Ic non infitiarę parentem,

Nec modo, cum credis perversum, sic mea verti Gonsilia, ut sim promeritus Christi fore6, dum sum

4    « Ainsi, remarąuc M. Ampóre, avec une dćlicatesse char manto , Paulin, tout en rósislant A son maitre, reporte sur lui lo mćrito de cette vie chrótlennc dont il vou-drait maintenant le dćtourncr. » Cc qui, ajoutc 1'abbć Gorini, n’aurait ćtó qu*un compliment absurdc, si Ausone n’avait ótć lui-meme chrć-tien. — Pour la syntaxc, rcmar-qucr ąuod aniaret au subj., pour la raison mavquóc p. 8, n. G.

5    Construire : Quod (s.-ent. ego) tuus ille Paulinus... sic mca verH consilia, on intcrcalant aprćs lo sujet Paulinus les qualiflcatifs do cc sujet, tuis studiis cl moribun ortus, cui, ctc., « moi, le fils dc tes lcęons cfc do tes exomples, dont... »

6    Les classiques ćvitont avec lo plus grand soin la cósurc au ciu-qulćmc piod, raais ils finissent trós bien le vers par deus monosyl* labes.

1

   Caligine ceru en s, stuli a, sa

piens , mortis pakuła vivcns : tri pic antitli6se faisant ćnorgiąuoiuent rcssortlr la mómo idće. CL,pour la denxi6mc, cg beau passagc do eaint Paul : Quod stultum est Dci, sa-płcnHus est horninibns. (I Cor., i, 25.) Quant & la troisićme, tlans laąuelle 1’irrógnlarltA de la tour-nure grammnticale somblo mettre en saillłe la force de la pensće, nous la retrouvons, sous unc formo mśmo plus audacieuse, dana les ćcrits de Tertullicn :    Mortem

vlvit, » nous dlt-il quelque part.

2

   « Et Ton nc dira pas, je sup-pose, quo jc confcsse par lfi (istis) 1’crreur bl&mablc (notandum) qui aurait perrerti mon amo, commc si je vonais spontanćuicnt d’avouer ąue ce n’est point do moi- mćme qne j’ai changć ma- vio premićrc. »

3

   Si qnid... avco 1’indicatif,

4

pour la raison mnrquóe, p. 93, n. 4.



Wyszukiwarka