2906543047

98

— Zycie Uczelni —

Konspekt 1/2014 (50)

szersze pola interpretacji, a może to dorabiane hi storii do przeciętnego efektu?

Ewa Kielar, I rok SUM

fot. A Fiejka

kowe, jakie chciał nam zaserwować Konrad Smoleński-, miały oscylować na granicy naszej wytrzymałości. Autor narzucił nam dość niejasne warunki, właściwie nie całkiem było wiadomo, czego się spodziewać, co dodatkowo wzbudzało u widzów jakieś pod niecenie i nerwowość. Ostatecznie mogliśmy się jakoś sprawdzić w nowej sytuacji albo skapitulować. Po ostrzeżeniu, ze może być nieprzyjemnie, kilka osób opuściło pawilon, ale większość postanowiła zostać do końca. Chcieliśmy wziąć udział w tym eksperymencie, po cichu licząc, że doświadczymy jakieś wewnętrznej zmiany. Falujące wibracje kołysały i świdrowały, z czasem były coraz bardziej opresyjne i w pewnym momencie niewygodne, dojmujące. Pytanie o interpretację tego, co się wydarzyło, było dość kłopotliwe. Niby dzwony mają dla nas, Polaków, jakąś utartą symbolikę, odzywają się w ważnych momentach historii oraz podczas świąt kościelnych. Jak doczytałam później, wystawie towarzyszyła publikacja poruszająca kwestie z obszaru historii nauki i dźwięku - może taki naukowy kontekst otwiera

² Wystawa Konrada Smoleńskiego „Everything Was Forever, until It Was No Morę” została zaprezentowana w Pawilonie Polskim na 55 Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji.

Arsenał - wielka przestrzeń wystawowa. Sztuka współczesna - najnowsza. Totalny szok. To jest nazywane sztuką? (... | Nie przemawiają do mnie eksperymenty z czym się da. Miałam wrażenie, ze ci „artyści” po prostu za wszelką cenę chcą zrobić coś nowego, szokującego [...]. Fruwające drzewa, aktorzy udający szczury, kulturyści biorący udział w konkur sie jak małpy, sekcje zwłok myszy itp. Po co? A może po prostu król jest nagi, [...] tylko wszyscy boimy się krzyknąć to głośno w obawie, ze jednak jesteśmy głupi? Nie. Dla mnie król jest nagi. To nie sztuka, to upadek. [...)

Giardini... Jestem oszołomiona. Godzinę temu opuściłam Akademię z niedosytem, z pustką i tutaj mam swoje „Wow!” Pawilon wystawowy, w którym prezentowali się różni artyści z różnych krajów, zrobił na mnie niezwykle pozytywne wrażenie. Znalazłam sztukę. Warsztat, temat, technikę, to coś... Spędziłam tu kilka godzin, delektując się niektórymi rarytasami. Niestety, podczas kolacji zostałam odarta ze złudzeń. Okazało się, że pokazana tam sztuka nie jest współczesna. To dzieła z drugiej połowy XX w. Przeszłość. (...) Galeria Peggy Guggenheim wspaniała! Ja jestem z przeszłości.

Agnieszka Sperczyńska, I rok SUM

Pierwsze wrażenie jest oczywiście bardzo ważne. Artyści liczą na każdą reakcję zwiedzającego, nawet na odczucie obrzydzenia. Sztuka potrafi wedrzeć się do wyobraźni widza, wystar czy zostawić jej tylko lekko uchylone drzwi.

Bolące nogi, pełna karta pamięci aparatu fotograficznego i mnóstwo emocji - tego z pewnością nie zapomnę z wyjazdu do Wenecji. Choć w mieście nie brakiye wspaniałych zabytków architektury świeckiej i sakralnej oraz doskonałych muzeów i wystaw, to jednak kolekcja Peggy Guggenheim zrobiła na mnie nąjwiększe wTażenie. [...] Po pierwsze - niesamowita jest postać samej kolekcjonerki (...). To kobieta-instytucja w święcie sztuki XX w. [...] Trudno było uwierzyć, że dzieła tak wielu wspaniałych artystów znąjdują się tuz obok siebie. Picasso, Dali, Kandinsky, Magritte, Ernst, Miro, Mondrian... I co jest niesamowite - są to dzieła nieprzypadkowe, sztandarowe, powszechnie znane, repro dukowane w każdej książce z historii sztuki. Patrząc na pracę jednego artysty, już widziało się kątem oka