2906543377

dycji komputerowej, na przykład programów zarządzania bazami danych .

Wielu bibliotekarzy nalega, aby projektanci katalogów on-line trzymali się tradycyjnego układu opisu katalogowego i uczynili go "formatem podstawowym" (standardowym) lub przynajmniej umieścili ten format wśród opcji różnych wersji. Liczne badania /8/ w zakresie katalogów on-line wykazały jednak nieprzydatność tego formatu, a * raczej jego nieodpowiedniość do nowego środka przekazu jakim jest monitor komputerowy. Badania te potwierdziły przypuszczenia analistów, że formaty tabelaryczne i etykietowane są lepiej przyjmowane przez czytelników oraz zapewniają większą szybkość i poprawność wyszukiwania i interpretacji informacji. Przy wydruku off--line można powrócić do "konwencjonalnego" układu z katalogów kartkowych lub książkowych. Format przypominający układ kart katalogowych ma jedną zaletę: zajmując mniej miejsca znacznie częściej gwarantuje zmieszczenie się opisu (nawet pełnego) na jednym ekranie .

Najważniejsze elementy tekstu (etykiety, klucze wyszukiwawcze, hasła) powinny być umieszczone po lewej stronie tekstu, gdyż naturalnym ruchem oka przy czytaniu jest kierowanie się do początku wiersza. Szczególnie ważny jest wybór miejsca dla sygnatury, ponieważ w większości wypadków jest ona celem poszukiwań. W istniejących katalogach sygnatura nie jest na ogół włączana w tekst opisujący dokument, lecz znajduje się na jego brzegach. Najlepszym miejscem dla sygnatury jest umieszczenie jej na skraju opisu z dala od innych danych numerycznych, na przykład dat, symboli klasyfikacyjnych, kodów.

W katalogu kartkowym sygnatura znajdowała się w górnym lewym rogu, a więc w najbardziej widocznym punkcie karty, nie narażonym