2906543540

rsn.i s. b, c, o, e , to konteksty te miałyby oznaczenia: ab , ba,cc,ed. Marc y tu sytuację, gdy wobec hasła przedmiotowego stosuje się zasady gramatyki indeksowania współrzędnego i jednocześnie gramatyki częściowo pozycyjnej. Wykorzystanie elementów hasła w kontekście znacznie ogranicza pole wyszukiwawcze, aczkolwiek zapewne jest bardziej skomplikowane poo względem przygotowania programów, niż wtecy, ccy stosuje się prostą kocrcynację wyrażeń. Ta zasada leżała u poestaw tworzenia tak zwanych indeksów KV.IC (Key Wcrcs in Zcntext) ale można ją zastosować także wobec haseł przedmiotowych.

W systemach zautcmatyzowanycn możliwa jest też inna strategia wyszukiwawcza, której podstawą jest kontekst. Użytkownik podaje wyrażenia. które mogą być tematami (które on uważa za tematy) i wyrażenia, które mocą być określnikami. Wspomagają cc w tym odpowiednie słowniki lub też wyrażenia te mocą być podane według uznania. Otrzymuje na ekranie zestaw haseł, w których wyrażenia te występują oraz liczbę adresów przy każdym z nicn. Wybiera właściwe hasłc(a). jeżeli liczba haseł i liczba acresćw są zbyt wielkie w ocenie użytkownika, wprowadza on zmiany w pierwotnej instrukcji. Ton sposób wykorzystania haseł przedmiotowych wymaca współdziałania użytkownika, ale jest to spesóo efektywny, 'ważne jest tu też zachowanie analogii w budowaniu haseł przedmiotowych i cbar.ie o jednolitość fermy. Hasła przedmiotowe o tej samej postaci są kemasewane, a więc zajmują mniej miejsca w pamięci (także na ekranie monitora). Po drugie, jeżeli w instrukcji wyszukiwawczej wskażemy jakieś wyrażenia jako tematy, a są cne zapisane jako określniki, to hasła te nic zostaną wybrane. Na przykład jeśli użytkownik pocą wyrażenie historiografia jako temat, Anglia jako ckreślnik. to otrzyma hasła: Historiografia -Anglia, ale nie otrzyma hasła Anglia - historiografia. Znaczenia tych dwu haseł nie są jednakowe. Pierwsze znaczy tyle co histerio-

84