2906543656

15

w maju i kwietniu (12-13 dni), a najwięcej w listopadzie, grudniu i styczniu. Ponad 30% wszystkich dni opadowych stanowią dni z opadem śniegu, przy czym od grudnia do marca jest ich 60-80%, a w kwietniu i listopadzie około 25-30%. Pierwszy śnieg pojawia się na Suwalszczyźnie między 26 października a 6 listopada, ostatni — między 16 i 26 kwietnia. Sporadyczne opady śniegu obserwuje się w końcu maja.

Średnie miesięczne sumy opadów są najwyższe w sierpniu — 76,3 mm, wrześniu — 69,9 mm, listopadzie — 69,0 i maju — 61,7 mm; najniższe zaś w zimie: w styczniu — 19,8 mm, w lutym — 23,2 mm, w marcu — 24,9 mm i grudniu — 27,7 mm. W ciągu roku bywa 45-75 dni z mgłą; dni mgliste przypadają zwykle na późną jesień i początek zimy. Największe nasilenie dni burzowych przypada na okres pomiędzy lipcem i sierpniem (średnio 3-4 dni w miesiącu). W badanym rejonie zima trwa średnio 103 dni, przedwiośnie 34, wiosna 48, lato 66, jesień 88 i przedzimie 26 dni (Kondracki 1972).

Rozkład kierunków wiatrów na Suwalszczyźnie charakteryzuje się dużą zmiennością. Wyraźnie dominuje kierunek zachodni, przy czym stosunek liczby dni z wiatrem zachodnim do liczby dni z wiatrem ze wschodu wynosi 4:3.

RZEŹBA TERENU I UTWORY POWIERZCHNIOWE

Jezioro Wigry leży na pograniczu dwóch obszarów geomorfologicznych: na północy przeważają formy morenowe zbudowane z piasków i glin zwałowych, żwirów i głazów, a na południu — równiny sandrowe zbudowane z piasków glacjofluwialnych, przykrywających miejscami moreny czołowe transgresji wigierskiej. Pomiędzy tymi podstawowymi formami rozciąga się szeroki pas pagórków kemowych, szczególnie dobrze wykształconych na północnych brzegach jeziora. Są one zbudowane ze żwirów i głazów przykrytych warstwą glin średniej miąższości.

Młody wiek i różnorodność form występujących wokół jeziora Wigry jest przyczyną dużego zróżnicowania hipsometrycznego, a tym samym znacznych deniwelacji terenu, sięgających 40 m wysokości względnej.

Ogromna mozaikowatość rzeźby, przewaga pagórków wąskopromiennych w części wschodniej, a szerokopromiennych w zachodniej (czego konsekwencją jest szczególnie bogate zróżnicowanie kierunków ekspozycji stoków) spowodowało wytworzenie się istotnych różnic w warunkach siedliskowych, co z kolei znalazło swój wyraz zarówno w strukturze przestrzennej roślinności, jak i w sposobie rolniczego użytkowania ziemi.

W południowej części jeziora Wigry znajdują się wyspy: Ordów, Ostrów i Krowa. Stanowią one fragmenty systemy wałów moreny czołowej zbudowanej z piasków i żwirów źle otoczonych i źle wysegregowanych. W kierunku wschodnim wał tych moren biegnie pomiędzy jeziorami Krusznik i Mula-czysko, docierając do wsi Zakąty. Wzniesienia terenu osiągają tam wysokość 146 148 m npm., a deniwelacje w odniesieniu do poziomu jeziora wynoszą