2910490004

247

O NORMALIZACJĘ BIBLIOGRAFII

Takie sformułowanie zasad w odniesieniu do jednego warsztatu bibliograficznego nie budzi zastrzeżeń. Czy jednak można i czy potrzeba postulować stosowanie ustalonych zasad opisów i określonego typu adnotacji w pracach całej sieci ośrodków bibliograficznych, czy też uznać panujący u nas w tej dziedzinie liberalizm formalny i metodyczny.

Wyrazem dużego ożywienia w pracach bibliograficznych w Polsce w ostatnich latach jest stworzenie sieci ośrodków dokumentacyjnych, ilościowy wzrost wydawnictw bibliograficznych oraz upowszechnianie się bibliografii adnotacyjnej (zwłaszcza w dziedzinie dyscyplin technicznych i ekonomii).

Zagadnieniem bezpośrednio związanym z faktem ilościowego wzrostu wydawnictw bibliograficznych jest sprawa zasięgu i usłużności, t. zn. możliwości wyzyskania ich dla celów informacji i propagandy w skali krajowej. Możliwość ta zależy od metody opracowania bibliografii oraz od organizacji ośrodków informacyjnych. Przy pobieżnym jednak nawet zetknięciu się z wydawnictwami bibliograficznymi uderza brak jakiejkolwiek jednolitej metody w budowie opisu rejestracyjnego. Stosuje się również bardzo rozmaite rozwiązania graficzne i rozmaicie pojętą adnotację.

Dalsze rozrważania dotyczyć będą dwu zagadnień: przedstawienia wyników obserwacji, przeprowadzonych na publikowanych materiałach osiemnastu bibliografii, oraz wysunięcia sugestii normatywnego rozwiązania poszczególnych zagadnień. W przeprowadzonej analizie

nie wzięto pod uwagę wszystkich bibliografii wydanych po wojnie. Uwzględniono przede wszystkim wydawnictwa periodyczne, których większość stanowią bibliografie z zakresu techniki. Zrobiono to rozmyślnie. Dla unaocznienia istniejącego stanu rzeczy wystarczą wyniki analizy takiego materiału. Nie ulega wątpliwości, że obraz uzyskany z zestawienia wyników analizy wszystkich powojennych bibliografii byłby jeszcze bardziej barwny i zagmatwany.

Jakie są zasady budowy opisu rejestracyjnego w tych wydawnictwach ?