„NORMALIZACJA" 255
Serię wykładów kursu rozpoczyna referat W. Krajewskiego pt. Podstawy materializmu dialektycznego. Jest on doskonałym, bardzo treściwym i jasnym wprowadzeniem w zagadnienia filozofii marksistowskiej, przedstawionej jako ogólna metoda naukowa. Uboczną korzyścią dla celów bibliotecznych jest wynikający z ujęcia referatu pogląd na systematykę marksizmu. Staranne przestudiowanie artykułu jest bardzo ważne również i dlatego, że motywuje on rozumowania przeprowadzane w dalszych wykładach i że w toku lektury te powiązania należy mieć stale na uwadze.
Normalizacja winna być pojmowana jako proces dialektyczny, t. j. wykazujący zgodność przebiegu z wszystkimi zasadami materializmu dialektycznego, a działalność normalizacyjna zyskuje w tym oświetleniu prawo do uznania jej za całkowicie naukową.
Cztery następne wykłady dostarczają najważniejszych ogólnych wiadomości i objaśniają pojęcia dotyczące normalizacji. Ważne jest wyjaśnienie odnoszące się do terminologii. W niektórych krajach używa się nazwy „standaryzacja", w innych, jak u nas, „normalizacja", a treść obu określeń jest identyczna. Normalizacja, oznaczająca dążność do „upraszczania, ujednostajniania i wyszczególniania" posiada bardzo długą historię i nie jest wynalazkiem umysłu ludzkiego. Obserwujemy ją przede wszystkim w samej przyrodzie i to właśnie, że w przyrodzie występuje podział tworów na wyraźne typy, — umożliwia w ogóle wszelkie poznanie i przewidywanie naukowe, które inaczej pozbawione byłoby podstaw.
Normalizacja w przyrodzie przejawia się w ewolucyjnym rozwoju form i stałej selekcji odmian gorzej przystosowanych, jest więc wynikiem oddziaływania dwóch sił: jednej — czynnej, twórczej, wywołującej powstawanie nowych form, oraz drugiej — biernej, sprzyjającej drogą selekcji ustawicznemu postępowi.
Człowiek od zarania cywilizacji stosował normalizację w oparciu o prawa przyrody, początkowo nieświadomie, później coraz bardziej metodycznie i planowo. Jako przykłady normalizacji z zamierzchłych czasów wskazać można: ustalenie się sposobów liczenia, pojęć odtwarzanych w mowie i piśmie, rachubę czasu, kodyfikację