SPRAWA POKUCKA ZA ALEKSANDRA. 373
gierskich instrukcye, sprzeciwiające się uchwałom budzińskim. Podczas traktowania z Władysławem mieli posłowie ostrożnie od niego zażądać pomocy zbrojnej przeciw Stefanowi i oświadczyć, że Aleksander nawet chce się udać w tej sprawie do Turka, dochodzić swych spraw z bronią w ręku h
Poselstwo to otrzymało następującą odpowiedź: Władysław nie wie, dlaczego wojewoda nie zgodził się na uchwały budzińskie. W razie użycia siły zbrojnej przez Aleksandra, nie tylko mu nie dopomoże, ale stanowczo i jak najgoręcej mu to odradza, z obawy, by Stefan od niego nie odpadł i z Turkiem się nie połączył; Hor-wat jest niewinnym i nie z jego powodu układy zerwano. Władysław będzie dalej prowadzić w tej sprawie układy, Aleksander zaś niech się zadowolni na teraz, gdyby wojewoda zdecydował się opuścić ziemię przezeń zabraną, jako neutralną; tylko na Boga niech nie próbuje oręża.
Tak więc znowu miały się rozpocząć owe nieszczęśliwe, ciągle zrywane i na nowo zawiązywane układy.
Rzeczywiście wysyła Aleksander w sprawie wołoskiej do Budy Drzewickiego, wicekanclerza państwa, który też odtąd przez dłuższy czas stale przebywa na dworze Władysława.
Sprawę o Pokucie wniósł przytem Aleksander na sejmie walnym, zwołanym do Piotrkowa na dzień 21 stycznia 1504 r., który to sejm przeciągnął się do 13 marca.
Dla zebrania wojska, potrzebnego do odzyskania Pokucia, uchwalono cały szereg nadzwyczajnych podatków. Stanął też wkrótce dość silny oddział wojska zaciężnego w pobliżu Pokucia. Aleksander jednak nie przystępował do zbrojnego odbioru Pokucia. Wstrzymywali go od tego tak Władysław i panowie węgierscy, którzy radzili czekać śmierci dogorywającego już Stefana, jakoteż stały na przeszkodzie i inne sprawy. A choć Stefan 2 łipca 1504 r. umarł, Pokucie nietylko nie zostało zajętem, ale nawet żaden energiczniejszy krok w tym kierunku nie był przez Aleksandra zrobionym. Po Stefanie zasiadł na tronie hospodara kim syn jego Bogdan. W pierwszych dniach stanowisko jego było bardzo nie-
! Papiery Szujskiego,