Jest on określony jako współczynnik podziału K.
System chromatograficzny, w którym relacja ta jest liniowa opisany jest jako chromatografia liniowa, której efektem jest rozdzielenie substancji i uzyskanie pików typu gaussowskiego.
Powyższe rysunki ukazują izotermę liniową i charakterystykę pasma chromatograficznego z którym jest związana.
Retencja w chromatografii
Poniższy rysunek przedstawia sytuację, w której próbka wprowadzona jest do kolumny w fazie ruchomej. W praktyce, faza stacjonarna będzie rozproszona całkowicie w kolumnie ale dla wygody możemy wyobrazić sobie, że zajmuje ona połowę kolumny i że faza ruchoma zajmuje drugą połowę kolumny.
Próbka
i
Retencja chromatograficzna
w
Gdy próbka (niesiona przez fazę ruchomą) zetknie się z fazą stacjonarną, rozdzieli się miedzy te dwie fazy zgodnie z wartościami ich współczynników podziału (KD lub K). Jest to równoważne z separacją w pierwszym „lejku” separacyjnym. Jednakże w przeciwieństwie do lejka separacyjnego, nie trzeba czekać aby otworzyć zawór lejka i pozwolić próbce przepłynąć do drugiego lejka. Nie musimy także czekać aż próbka osiągnie równowagę pomiędzy dwoma fazami zanim przejdzie do drugiego kroku separacji. Oznacza to, że jeżeli równowaga ma być osiągnięta, musi to nastąpić natychmiastowo. Gdy już jest rozdzielona pomiędzy dwie fazy, próbka pozostająca w fazie ruchomej będzie poruszać się dalej w dół kolumny napotykając „nową” fazę stacjonarną. Próbka ponownie poruszać się będzie z fazy