2964939003

444 SPRAWOZDANIE Z RUCHU RELIGIJNEGO,

/

chwalić wychowanie humanitarne, wynosić błogie jego skutki w rodzinach : chwytać skwapliwie i rozgłaszać w powiększonych rozmiarach wszystko, co przynieść może ujmę pracującym po szkołach księżom i nauczycielom, podzielającym ich zapatrywania .. C

_rNiebawem rozeszlemy hardziej szczegółowe instrukcye. Tymczasem wszyscy członkowie naszego stowarzyszenia niechaj wiernie się zastosowują do tego programu, a tak przyspieszą dzień, w^t którym naturalizm zaśpiewa hymn odkupienia na ruinach objawienia i religii. Wtedy człowiek i ludzkość kroczyć będą bez przeszkód na drodze niczem nieograniczonego postępu, wytężając wyłącznie wszystkie swe siły do wytworzenia dla ludzi na ziemi szczęścia, którego niektórzy marzyciele spodziewać się każą w życiu przyszlem.. .^u

Warto nawiasowo zwrocie uwagę , jak okólnik ten stwierdza słowo w słowo encyklikę Leona XIII. o dążnościach wolnomularstwa.

W kilka dni po pompatycznej mówce Crispiego, natchnionej i ułożonej wedle smutnych haseł i sekciarskich wskazówek danych przez lożę, przyjmował Leon XIII 2000 francuskich robotników, wykładał im w prześlicznej mowie chrześcijański program socyalny, napominał i uczył, że jedynie prawda przez wiarę Chrystusową światu objawiona , rozwiązać może i ona jedna dotychczas zwy cięsko rozwiązywała i umysłowe i społeczne zagadki, oua jedna przynosi i zapewnia ludziom prawdziwą wolność, postęp i szczęście.

Zrozumieliście — mówił Ojciec św., którego słowa tu streszczamy— idąc za głosem zarazem serca i rozumu, że religia tylko udzielić wam jest w stanie siły i pociechy w bezustannej pracy, w przykrościach tego życia. Istotnie, religia jedna tylko może w duszę waszą wprowadzić nieśmiertelne nadzieje ; ona jedna uszlachetnia waszą pracę , podnosi ją do wysokiej godności, wolnością otacza. Poganizm usiłował rozwiązać zagadnienia społeczne , odejmując wszystkim słabszym przysługujące im prawa: tworząc niewolników. Chrześcijanizm zwiastował światu , że wszyscy bez różnicy są dziećmi Ojca niebieskiego i dziedzicami Jego królestwa, pouczył, że każdy człowiek z samej swej istoty do pracy jest powołany; kto do pracy mężnie się bierze, temu cześc i teu daje dowód mądrości, kto się od niej usiłuje wymówić, ten zasługuje na nazwę tchórza i sprzeniewierza się zasadniczemu, świętemu obowiązkowi. Boski założyciel Kościoła poparł tę naukę własnym swym przykładem: nie miał gdzie głowy ‘skłonić, doznać chciał