3197489383

(przy odczycie 0 ). W celu wtyczenia sygnałów w poziom środka rzutów, wykorzystuje się niwelator precyzyjny.

Rys. 2.4. Pomiar współrzędnych tłowych punktów pola testowego; klisza jest widoczna od strony szkła

Zdjęcia poziome tego pola testowego mierzy się w CSF lub na stereokomparatorze w układzie x’, z' pokazanym na rysunku 2.4. Wyznacza się poprawki:

-    libeli równoległej do ramki tłowej (at),

-    libeli prostopadłej do ramki tłowej (co),

-    nasadki orientującej (ę).

Poprawki rektyfikacyjne oblicza się wg. wzorów: zi’-z₃’

72.5/

X₃’-Xi’

lub

X2’-X₄’

72.6/

Zi ’ + z₃ ’ - 2 Zo

72.7/

72.8/

CO = -

2c_k

X2 ’ + x₄ ’ - 2 x₀

<p =-

2 c_k

gdzie x₀ ,z₀ - współrzędne punktu głównego w układzie znaczków tłowych (zaliczane do elementów orientacji wewnętrznej); wymóg znajomości x₀, z_Q stanowi mankament metody. Wyznaczone poprawki można wykorzystać w trakcie rektyfikacji kamery (libel i nasadki orientującej), albo w trakcie obliczeń.

Inaczej wyznacza się poprawki rektyfikacyjne sposobem zdjęć przeciwległych, opisanym w następnym rozdziale; nie jest wtedy potrzebny niwelator, nie trzeba wieszać pionów a czasem zbędna jest też pomoc drugiej osoby.

20