3197489617

Systemowy model zarządzania ryzykiem a jakość zarządzania 279

•    dotychczasowe doświadczenie organizacji w tym zakresie,

•    przygotowanie bazy danych, której zastosowanie jako źródła danych, jest konieczne w metodach ilościowych.

Proces tworzenia ekonometrycznego modelu zarządzania ryzykiem wymaga z jednej strony określonego czasu zaś z drugiej nie można zapominać, że nawet najdoskonalszy model stanowi jedynie przybliżenie rzeczywistości. Stąd powstaje pytanie o czasochłonność i dokładność, a w związku z tym efektywność tego rodzaju rozwiązania w sytuacji dynamicznie zmieniającego się otoczenia organizacji. Dlatego obecnie monitorowanie i weryfikacja wydają się narzędziami bardziej efektywnymi.

•    Ryzyko nieprzewidywalne. Nawet najlepiej zorganizowany model zarządzenia ryzykiem nie daje nam pewności, że jego zastosowanie przyniesie identyfikację wszystkich możliwych rodzajów ryzyka. Stąd wydaje się nam, że każdy system obarczony jest pewnym marginesem, który roboczo określimy jako sprawność identyfikacji ryzyka.

Zarządzanie ryzykiem a innowacyjność organizacji

Dynamika zmian otoczenia organizacji jest niewątpliwie w dużym stopniu efektem innowacyjności obecnej w otoczeniu. Współcześnie obserwowane zmiany rynku są w dużej mierze spowodowane wzrastającym wpływem technologii informatyczno - komunikacyjnych. W tej właśnie dziedzinie powstaje najwięcej rozwiązań innowacyjnych. Ale innowacja również powinna być traktowana jako proces (Kline, Rosenberg, 1986, s. 276). Specyfika innowacji implikuje dwukierunkowość tego procesu. Z jednej strony obserwujemy kierunek wdrażania innowacji na rynek, które powstają w wyniku badań, zaś z drugiej strony, przyczyną powstawiana innowacji jest zapotrzebowanie występujące w rynku (Kline, Rosenberg, 1986, s. 276). Kiedy rozważamy zagadnienie ryzyka związanego z innowacyjnością, warto zwrócić uwagę, na dwa aspekty:

•    innowacje o charakterze radykalnym obarczone są dużym stopniem niepewności, dla organizacji wdrażającej innowacje oraz

•    zaistnienie innowacji radykalnej na rynku często stanowi źródło specyficznego ryzyka dla niektórych organizacji uczestniczących w rynku.

Należy podkreślić, że innowacyjność oraz proces uczenia się powinny być rozumiane jako procesy wielopoziomowe, dwukierunkowe oraz ściśle związane z zarządzaniem wiedzą w przedsiębiorstwie (Kline, Rosenberg, 1986, s. 279). Wydaje się, że uwzględnienie tego postulatu niewątpliwie wpłynie pozytywnie na jakość zarządzania każdą organizacją.

Podsumowanie

Zagadnienie systemowego zarządzania ryzykiem znajduje coraz większe zainteresowanie wielu organizacji. Problemem nie jest istnienie ryzyka, ale to, w jaki sposób organizacja radzi sobie z nim. Celem systemowego zarządzania ryzykiem nie jest zmniejszenie czy likwidacja ryzyka, ale strategiczny sposób przeciwdziałania destrukcyjnym jego efektom w zmiennej rzeczywistości rynkowej.

W literaturze przedmiotu odnajdujemy szereg opracowań dotyczących systemowego zarządzania ryzykiem. W zdecydowanej większości opierają się one na pięciu zasadniczych etapach zarządzania:

•    określenie zmian otoczenia organizacji,

•    identyfikacja ryzyka,

•    analiza ryzyka pod kątem prawdopodobieństwa jego zaistnienia, istotności dla organizacji, efektów, jakie może spowodować jego zaistnienie,