3218344059

7

1. CEL ĆWICZENIA

Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodami wyznaczania wielkości wytrzymałościowych nie uwzględnianych w statycznej próbie rozciągania w szczególności umownej granicy plastyczności.

2. WYKONANIE ĆWICZENIA.

2.1.    Sprawdzić czy wskazówka przy obciążeniu zerowym ustawiona jest na zerze zakresu. Do próby stosowany jest zakres od 0 do 20000 N (wewnętrzna skala siłomierza)

2.2.    Zmierzyć średnicę d próbki w trzech miejscach na odcinku pomiarowym, którego długość ustalona jest na 100 mm Każdy pomiar należy przeprowadzić w dwóch wzajemnie prostopadłych kierunkach i obliczyć wartość średnią. Do obliczeń należy przyjąć najmniejsze pole powierzchni, obliczone z dokładnością do 1%. Szkic próbki z zaznaczonym na niej odcinkiem pomiarowym przedstawiony jest na rys 1.

Część mocowana w uchwycie

, /		\
	odcinek pomiarowy

Rys 1

2.3.    Zamocować próbkę w uchwytach maszyny i obciążyć siłą wstępną tak dobraną aby naprężenie w próbce osiągnęło około 10% przypuszczalnej granicy plastyczności. Przy mocowaniu próbki należy zwrócić uwagę na osiowe położenie próbki. Oś pręta powinna pokrywać się z kreskami na szczękach maszyny.

2.4.    Założyć na próbkę tensometr mechaniczny, tak by ostrza były dobrze wciśnięte w próbkę i ustawić wskazówki lewego i prawego czujnika na zero.

2.5. Próbkę obciążyć dwukrotną wartością siły wstępnej.

2.6.    Po 10 s działania tej siły próbkę odciążyć do siły wstępnej.

2.7.    Próbkę obciążyć siłą powodującą powstanie naprężeń równych około 70% wartości przypuszczalnej umownej granicy plastyczności.

2.8.    Po 10 s odciążyć próbkę do siły wstępnej i na skalach tensometru odczytać wartość odkształcenia trwałego. Zanotować wskazania i wartość siły obciążającej w tabeli pomiarów której wzór znajduje się na stronie 4.

2.9. Próbkę obciążać stopniowo coraz większą siłą i każdorazowo po 10 s działania pełnej siły odciążyć do siły wstępnej. Przyrosty siły powinny być takie, aby przyrosty naprężeń w próbce nie przekraczały 20 MPa. Zanotować