3220342732

Najszersze zastosowanie badania radiograficzne znalazły w wykrywaniu przerw lub wtrąceń obcych w materiale a szczególnie przy badaniu odlewów oraz spoin.

Wzorce kontrolne

Celem sprawdzenia wykrywalności wad stosuje się w radiografii wzorce kontrolne złożone z pręcików różnej grubości od 0,1 do 4mm. Wzorce są wykonane z aluminium, żelaza, miedzi i stosuje się je w zależności od badanego materiału. Wzorce układa się na przedmiocie prześwietlanym. Wykrywalność tej metody sprawdza się obecnością śladów pręcików na radiogramie, które powinny być widoczne dla pręcików równych 1,5 do 2% grubości badanego przedmiotu.

-maanetsczne (PN-EN ISO 17638:2010):

-metoda ta polega na namagnesowaniu w części bądź w całości badanego przedmiotu a następnie wykrywaniu lub mierzeniu pola magnetycznego rozproszenia wykorzystując lokalne zmiany przenikalności w miejscach wad.

MAGNETYCZNY STRUMIEŃ ROZPROSZENIA

Rys. 5. Rozproszenie strumienia magnetycznego w sąsiedztwie pęknięcia powierzchniowego

Obserwacja przebiegu linii sil pola magnetycznego w namagnesowanym przedmiocie, którego materiał zawiera niejednorodności lub nieciągłości magnety czne w wyniku istnienia pęknięć lub wtrąceń materiałów słabo lub w ogóle niemagnety cznych wykazuje, że:

1)    największa część linii omija trudne do przezwyciężenia wady i dociera inna drogą

2)    reszta linii sil, zazwyczaj niewielka, zostaje już w pewnej odległości od wady, odchylona od początkowego kierunku, zjawisko to określa się jako magnetyczny strumień rozproszenia

3)    strumień także ma na danym pęknięciu znacznie większą szerokość niż samo pęknięcie, co ma decydujące znaczenie dla wytrzymałości.

□ 000 0000

Rys. 7. Zależność wyrazistości wady badanej metodą magnetyczną od ukierunkowania w ady względem pola magnetycznego.

-prądów wirowych (PN-EN ISO 12718:2008):

-metoda ta polega na wykry waniu różnic fizycznych własności materiałów badanych za pomocą zmiennego pola magnety cznego. W praktyce badany element o określonych wymiarach, wykonany z materiału o danej przew odności właściwej (elektrycznej) i przenikalności magnetycznej wprowadza się zmienne pole magnety czne cewki zasilanej prądem zmiennym. Pod wpływem tego pola w elemencie indukują się prądy wirowe, które wytwarzają własne pole, skierowane zgodnie z reguła Lenza, przeciwnie do pola cewki. W rezultacie powstaje pole wypadkowe.

W zależności od rodzaju cewek rozróżniamy dwie metody: