3547343889

Metoda średnich podokresów

Metoda średnich podokresów jest rozszerzoną wersją metody wielkości krańcowych.

Rozszerzenie to polega na tym, że wyodrębnienie zmiennych i stałych kosztów odbywa się w drodze porównania średnich kosztów i średnich wielkości produkcji dla dwóch różnych poziomów działalności jednostki, z których jeden jest poziomem maksymalnym, a drugim minimalnym.

Wykorzystując dane statystyczne porządkuje się je rosnąco od najniższych do najwyższych rozmiarów działalności i dzieli się je na dwie grupy.

Z wydzielonych w ten sposób części wyznacza się średnie wielkości produkcji, jak również średnie wartości kosztów. Znając te wielkości postępuje się analogicznie, jak w przypadku metody wielkości krańcowych.

W przypadku gdy liczba danych w szeregu jest nieparzysta możliwe jest zrezygnowanie z jednej skrajnej wielkości i wówczas dane można podzielić na dwie równe części, lub też podzielić je tak. że jedna z grup będzie miała o jedną pozycje więcej.

Metoda regresji

Istotą metody regresji jest jak najlepsze dopasowanie linii kosztów do rzeczywistych obserwacji kosztów. Dokonuje się tego wykorzystując metodę najmniejszych kwadratów.

Polega ona na znalezieniu takiego równania linii prostej kosztów, aby suma kwadratów pionowych odległości pomiędzy tą linią, a danymi rzeczywistymi była mniejsza niż suma kwadratów odległości między danymi empirycznymi, a jakąkolwiek inną krzywą.

W pierwszym etapie wylicza się średnią wielkość produkcji (^śrq) i średnią wartość kosztów (^iry) w badanym okresie. Następnie określa się różnice pomiędzy wielkościami produkcji i kosztów w poszczególnych okresach sprawozdawczych, a przeciętnymi wielkościami wyznaczonymi w pierwszym etapie.

W kolejnych etapach na podstawie przeprowadzonych obliczeń odchyleń wylicza się sumę kwadratów odchyleń wielkości produkcji, sumę iloczynów odchyleń wielkości produkcji i odchyleń kosztów. Na zakończenie wyznacza się parametry linii regresji.