3576901478

odlotowych z cząstek drobnych, z zakresu 0.01 (im do 1 pm. W celu poprawy skuteczności pracy elektrofiltrów oraz obniżenia kosztów w ostatnich latach zaproponowane i wypróbowane zostały następujące środki usprawniające pracę elektrofiltrów:

1.    Zwiększenie odległości międzyelektrodowych [47-52], umożliwiające podwyższenie napięcia pracy, ładunku cząstek, zwiększenie natężenia pola elektrycznego i uzyskanie bardziej równomiernego rozkładu natężenia prądu na elektrodzie zbiorczej. Obniżyło to ryzyko wystąpienia wyładowania wstecznego. Prędkość dryfu cząstek do elektrody zbiorczej jest większa, co umożliwia zmniejszenie całkowitej powierzchni elektrod elektrofiltru. Przy dużych odległościach elektrod w przestrzeni międzyelektrodowej następuje aglomeracja cząstek, co prowadzi do poprawy sprawności osadzania drobnych cząstek pyłu [49],

2.    Kondycjonowanie spalin [47-51,53,54], którego celem jest obniżenie rezystywności pyłu a w następstwie zwiększenia skuteczności ładowania cząstek oraz zmniejszenie rezystywności warstwy pyłu na elektrodzie zbiorczej. Zbadano wiele związków chemicznych pod kątem ich przydatności do kondycjonowania spalin m.in. wodę (w postaci pary lub mgły), trójtlenek siarki, amoniak, węglan sodowy, chlorek sodu, siarczan sodowy, trójetyloaminę, cykloheksyloaminę lecz najpowszechniejsze zastosowanie ze względu na koszty i skuteczność znalazły SO3 i NH3. Ostatnio wprowadza się bardziej złożone mieszaniny na bazie wody zawierające związki polimerowe [54], Pomimo niewątpliwych zalet kondycjonowania spalin obserwuje się pewne niedogodności w postaci obniżenia napięcia przebicia, wzrostu ładunku przestrzennego, zwiększenie kohezji pyłu co czyni go trudniejszym do usunięcia.

3.    Rozdzielenie procesu ładowania i odpylania cząstek [49], Oczyszczanie gazu przebiega dwuetapowo: cząstki ładowane są w specjalnym elektryzatorze a następnie są osadzane na elektrodach przy braku wyładowania elektrycznego (rys.7). Zmniejszenie osadzania cząstek na elektrodach elektryzatora pozwoliło na wyeliminowanie zjawiska wyładowania wstecznego. Brak wyładowania w stopniu odpylającym umożliwił podwyższenie napięcia międzyelektrodowego. Pozwoliło to na poprawę skuteczności elektrofiltru, także w zakresie cząstek submikronowych. Do elektryzowania cząstek może być stosowany elektryzator z przemiennym polem elektrycznym [55-60] lub trioda koronowa [49],

4.    Aglomeracja cząstek (rys.8) [61,62], Zwiększenie wymiarów cząstek umożliwiło ich skuteczniejsze usunięcie z gazu. Urządzenia tego typu są trzystopniowe: najpierw następuje ładowanie cząstek, później ich aglomeracja a następnie usunięcie w sposób klasyczny. Stosuje się elektryzowanie unipolarne i bipolarne. W pierwszym przypadku aglomerację przeprowadza się w przemiennym polu elektrycznym, wykorzystując różne wartości ruchliwości cząstek o różnych wymiarach oraz siły obrazowe przyciągania cząstek. W drugim przypadku połączenie cząstek następuje na skutek przyciągania elektrostatycznego. Tak połączone cząstki nie tworzą jednak aglomeratów trwałych i sprawność całego procesu dla cząstek submikronowych nie przekracza zwykle 30%. Pomimo to aglomeracja elektrostatyczna jest mniej energochłonna od aglomeracji infra- i ultradźwiękowej.

Rys.7. Elektrofiltr dwustopniowy

Rys.8. Aglomeralor cząstek submikronowych