3576901545

Systemy wentylacji pożarowej tuneli drogowych

Problem pożarów w tunelach drogowych w Polsce do niedawna nie występował, ze względu na niewielką liczbę takowych obiektów inżynierskich. W ciągu ostatnich pięciu lat można zaobserwować wyraźne ożywienie w tej dziedzinie. W dniu 30 sierpnia 2003 roku został oddany do użytku tunel Zagłębienie Wisłostrady w Warszawie, w ubiegłym roku tunel śródmiejskiej obwodnicy zachodniej w Bielsko-Białej i tunel pod katowickim rondem. Obecnie w fazie realizacji lub w fazie projektowania znajdują się kolejne tunele.

Wydane w 2000 roku rozporządzenie ministra transportu i gospodarki morskiej w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadaae drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie [ 1 ], w sposób bardzo ogólnikowy reguluje sprawy związane z wentylacją pożarową tuneli, tzn. przez umieszczenie wymagania „przystosowania wentylatorów do oddymiania w przypadku pożaru”. W rozporządzeniu tym bardziej szczegółowo zostały ujęte przepisy dotyczące wymiany powietrza w przestrzeni tunelu ze względu na zagrożenie przekroczenia dopuszczalnego stężenia zanieczyszczeń w powietrzu. Należy wspomnieć, że Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r., w sprawie minimalnych wymagań bezpieczeństwa dla tuneli w transeuropejskiej sieci drogowej [2] ma na celu zapewnienie minimalnego poziomu bezpieczeństwa użytkowników dróg w tunelach w transeuropejskiej sieci drogowej poprzez zapobieganie krytycznym zdarzeniom, które mogą zagrażać ludzkiemu życiu, środowisku i instalacjom tunelowym, jak również poprzez zapewnienie ochrony w razie wypadków. Ma ona zastosowanie do wszystkich tuneli w ramach transeuropejskiej sieci drogowej, mających długość ponad 500 metrów, znajdujących się w eksploatacji, w trakcie budowy lub na etapie projektowania. W pkt. 2.9. tej Dyrektywy zawarte są wymagania dotyczące systemów wentylacji mechanicznej.