3617207895

LUDZIE UCZELNI ■

Nominacja profesorska

Zbigniew Czech

Zbigniew Czech urodził się 23 września 1952 roku w Szczecinie. W 1972 r., po ukończeniu Technikum Chemicznego, rozpoczął studia

żując tokiem indywidualnym program studiów. W 1976 r. ukończył stu-

wpływem wykończenia chemicznego tkanin szklanych na właściwości wytrzymałościowe laminatów poliestrowych", wykonanej pod kierunkiem doc. dr. Wacława Królikowskiego, za którą uzyskał nagrodę Ministra Przemysłu Chemicznego, został przyjęty na II rok Studium Doktoranckiego na Wydziale Technologii Chemicznej Politechniki Szczecińskiej. W 1978 r. został zatrudniony w Zakładzie Tworzyw Sztucznych i Powłok Ochronnych Instytutu Technologii Chemicznej Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Szczecińskiej.

Pracę doktorską pt.: „Wpływ własności powierzchniowych włókien

tworzyw wzmocnionych”, wykona-

wa Królikowskiego, obronił w maju 1981 r. przed Radą Wydziału Technologii i Inżynierii Chemicznej Politech-

W latach 1983-1995 pracował jako kierownik laboratorium w firmie Lohmann w Neuwied w dziale badawczo-rozwojowym. W początkowym okresie prowadził badania nad syntezą poliakrylanowych klejów samoprzylepnych oraz sposobów ich sieciowania. Wynikiem tych ba-

technologii syntezy samoprzylepnych klejów poliakrylanowych oraz własnych zmodyfikowanych receptur, w oparciu na których firma Lohmann wprowadziła do produkcji wysokiej jakości dwustronne taśmy samoprzylepne oraz plastry zawierające substancje czynne.

Tematyka badań, które prowadził w firmie Lohmann, dotyczyła rów-

klejów poliakrylanowych oraz dyspergowalnych w wodzie, odpornych

szych badań opracował technologię produkcji medycznych samoprzylepnych taśm operacyjnych, samoprzylepnych bioelektrod przewodzących prąd elektryczny, plastrów samoprzylepnych, biologicznie degradowanych klejów samoprzylepnych, jak również hydrożeli poliakrylanowych.

Opracował również technologię sposobu powlekania wielowarstwowych

przylepnych w jednym ciągu produkcyjnym. Jednym z większych jego osiągnięć było opracowanie technologii klejów poliakrylanowych, charakteryzujących się bardzo wysoką adhezją oraz kohezją. Kleje tego typu są stosowane przez firmę Lohmann (Niemcy) do produkcji dwustronnej

do produkcji szerokiej gamy jedno- oraz dwustronnych taśm samoprzylepnych, produkowanych dla amerykańskiego koncernu 3M.

Inna tematyka jego prac badawczych obejmowała technologię produkcji jednostronnych taśm samoprzylepnych na bazie klejów silikonowych. Temat ten był realizowany we współpracy z firmami Dow Corning (USA) i General Electric (USA) używanych do łączenia wszelkiego

etylen, polipropylen, EPDM czy teflon.

Wiodącym tematem jego zainteresowań naukowych pozostawał proces sieciowania klejów samoprzylepnych. W przypadku klejów bezroz-

stanowić podstawę zastosowania promieniowania UV do sieciowania tego typu klejów. Wyniki tych badań wykazały, że sieciowanie promieniowaniem UV, w odróżnieniu od fotopolimeryzacji, może przebiegać także w obecności tlenu atmosferycznego, a obecność tlenu nie wpływa w istotny sposób na przebieg procesu sieciowania. Szczególnie interesujące okazało się zastosowanie nienasyconych fotoinicjatorów

nej przez niego technologii, międzycząsteczkowego akceptora wodoru 4-akryloiloksybenzofenonu (ABP). Ten fotoinicjator, charakteryzujący się wysoką efektywnością, jest stosowany ze względu na niewystępowanie fotolitycznych produktów ubocznych. Niewielkie stężenia ABP rzędu 0,1-0,3 proc. wag. przy bardzo krótkich czasach naświetlania promieniowaniem UV pozwalają otrzymać usieciowane kleje samoprzylepne

jów poliakrylanowych promieniowaniem UV zsyntetyzował i opatentował nieznaną dotychczas grupę nowych nienasyconych fotoimcjatorow, zawierających w swojej strukturze grupę winyloksykarbonylową.

Równolegle prowadzi! badania, których celem była możliwość zastosowania do sieciowania poliakrylanowych klejów samoprzylepnych promieniowania UV, emitowanego przez

zały zalety promieniowania UV, po-

U V, emitowanym przez typowe lampy ultrafioletowe.

W latach 1995-1997 pracował w belgijskim koncernie UCB w Drogen-bos w dziale badawczo-rozwojowym

rium, kierując między innymi pracami nad syntezą wodnych dyspersji

wych klejów samoprzylepnych o bardzo małym skurczu.

W latach 1997-2003 pracował w niemieckiej firmie Chemitec na stanowisku doradcy naukowego odpowiedzialnego za badania naukowo--badawcze w dziedzinie klejów i produktów samoprzylepnych.

W 1999 r. wydał monografię „Vernetzung von Haftklebstoffen auf Polyacrylatbasis".

Od 2003 r. zatrudniony w Instytucie Polimerów Politechniki Szczecińskiej na stanowisku adiunkta, a następnie w 2006 r. w Instytucie Technologii Chemicznej Organicznej na stanowisku profesora PS.

Pracując na stanowisku adiunkta, prowadził wykłady z przedmiotu materiały wysokiej czystości.

Monografię pt.: „Crosslinking of solvent-borne pressure-sensitive ad-hesives based on polyacrylates" przedstawił jako rozprawę habilitacyjną, uzyskując w 2005 r. stopień doktora habilitowanego.

Oprócz dwóch monografii, jego obecny dorobek naukowy obejmuje łącznie ponad 400 pozycji, w tym ponad 60 samodzielnych oraz współautorskich artykułów naukowych z IF o cyrkulacji międzynarodowej, 38 krajowych zgłoszeń patentowych oraz 21 samodzielnych i 35 współautorskich patentów międzynarodowych.

Profesor Zbigniew Czech wypromował czterech doktorów nauk tech-

nich latach był kierownikiem sześciu projektów badawczych w ramach

równikiem trzech projektów technologicznych we współpracy z niemieckimi firmami BASF, Novamelt oraz Dyneon (3M).

Za działalność naukową prof. Zbigniew Czech sześciokrotnie w latach 2005-2010 otrzymał nagrodę I stopnia rektora Politechniki Szczecińskiej,

nego w Szczecinie. Profesor Zbigniew Czech ma jednego syna.

Forum Uczelniane nr 2 (10) kwiecień 2011 | 7