3574671582

LISTOPAD

PRZEGLĄD TELETECHNICZNY. 1938 R., ZESZYT 11.

371

nasz port, jak również miasta położone na trasie Kabla otrzymały dobre połączenia z Warszawą i Zagłębiem Węglowym.

Rys. 3 obrazuje rozwój sieci miejskich, które w stosunku do ogólnej długości obwodów abonentowych zostały już w 83% skablowane, oraz postępy kablowania międzymiastowej sieci telefonicznej. Krzywe długości kabli międzymiastowych i miejskich wykazują, że w ostatnich latach zrobiliśmy duży skok w rozbudowie sieci kablowej.

Równolegle z szybko postępującą akcją kablowania sieci idzie automatyzacja, stanowiąca drugi z kolei doniosły moment w historii rozwoju i doskonalenia telekomunikacji w Polsce. Pierwsze centrale automatyczne zostały zainstalowane w okresie od 1927 do 1930 r. w Krakowie, Bielsku, Gdyni, Radomiu i Zakopanem; były to centrale różnych systemów zainstalowane celowo dla zebrania materiału, który miał posłużyć do wyboru najlepszego dla nas systemu. W 1931 r. przyjęto system Strowgera i rozpoczęto automatyzację na szeroką skalę, w wyniku której urucho-

LATA

RYS. i. CENTRA MC TELEFONICZNE (KRZYWA u) I ROZMÓWNICE PUBLICZNE (KRZYWA b).

miono w 1933 r. centrale automatyczne w Gdyni, Ghylonii i Orłowie, stanowiące Gdyńską sieć okręgową oraz centrale: w Częstochowie i Cieszynie. W następnym roku została uruchomiona Górnośląska sieć okręgowa, obejmująca 11 central miejskich, która obecnie współpracuje z okręgową siecią Zagłębia Dąbrowskiego, zautomatyzowaną w 1936 roku. Niezależnie od automatyzacji zagłębia przemysłowego zautomatyzowano cały szereg większych i mniejszych sieci miejskich objętych planem automatyzacji Polski, tak, że obecnie posiadamy 63 centrale automatyczne o łącznej pojemności 169 731 numerów, co stanowi 61% w stosunku do ogólnej pojemności central miejskich. Przytoczone liczby wskazują, że w dziale rozbudowy i modernizacji sieci telefonicznej postępy są duże.

Z rozwojem sieci telefonicznej postępuje przyrost punktów jej eksploatacji. Ilość central telefonicznych i rozmównic publicznych (rys. 4) ustawicznie wzrasta, przy czym szczególnie silnie zaznaczył się rok ostatni. Wzrost liczby rozmównic publicznych nawet w okresie kryzysu nie wykazuje załamania, dzięki czemu zagęszczenie rozmównic znacznie wzrosło (rys. 5).

Rys. 6 charakteryzuje ogólny przyrost telefonów w okresie od 1920 do 1937 r. Krzywe

						•		1 i
				.				1
			__

■    .    - --    *--1    - .    i    i — -    ¹

K?2C    25    30 31    52    55    3< 3S 34 57

LATA

RYS. 5. GĘSTOŚĆ TELEFONICZNYCH ROZMÓW NIC 1*1 ULICZNYCH.

przyrostu telefonów ręcznych i automatycznych wykazują, jakiej ewolucji od 1933 r. podlegała sieć telefoniczna, licząca na 31.III 1938 r. 192 387 telefonów automatycznych, co stanowi 71% ogólnej ilości. Przy rozpatrywaniu przyrostu telefonów widzimy niewielkie załamanie w pierwszych dwóch latach 1931 i 1932 r. kryzysu. Aczkolwiek w skali ogólnoświatowej zahamowanie ubytku telefonów przypada dopiero w 1934 r., w Polsce już rok 1933 jest punktem zwrotnym, dzięki wprowadzeniu na sieciach automatyzowanych bezpłatnego przyłączania abonentów oraz zastosowania szeregu ulg i udogodnień, mających na celu — uprzystępnienie telefonu. Najsilniejszym bodźcem do spopularyzowania telefonów było przede wszystkim wprowadzenie tańszej i racjonalniejszej taryfy licznikowej oraz ogólne obniżenie taryfy telefonicznej, dzięki czemu począwszy od 1934 liczba telefonów wzrasta w szybkim tempie. Linia rozwojowa wykazuje coraz większą aktywność, stawiającą nas pod względem odsetka przyrostu telefonów w pierwszym szeregu państw europejskich. Pod względem zagęszczenia telefonicznego (rys. 6) t. j. liczby telefonów na 1 000

RYS.fi. ILOŚĆ TELEFONÓW I STOPI ES ZAGĘSZCZENIA TELEFONICZNEGO. O—OGÓLNA ILOŚĆ TELEFONÓW, R-ILOŚĆ TELEFONÓW' RĘCZNYCH. A-ILOŚĆ TELEFONÓW AUTOMATYCZNYCH.