cymi front schodkowy z wzajemnym wyprzedzeniem ok. 2 m. Po wybraniu kolejnych dwumetrowych odcinków przestrzeń wyeksploatowaną likwidowano stosując podsadzkę suchą dostarczaną z chodnika górnego. W podsadzce wygradzano przy pomocy obudowy drewnianej wieńcowej dowierzchnie, którymi grawitacyjnie spuszczano urobek do chodnika transportowego.
4. TRANSPORT [5]
Przewóz odbywał się w ówczesnym górnictwie przy wykorzystaniu wagoników drewnianych, a później stalowych [5]. Wagoniki ciągnięte były przez konie oraz przy pomocy lin nawijanych na pionowo ustawione koła napędzane silnikami parowymi, pneumatycznymi i elektrycznymi. Umożliwiało to przewóz ładunków o wadze nawet do 2 ton z prędkością ok. 10 km/h. Następnym etapem w rozwoju przewozu było wprowadzenie lokomotyw. Pierwszą lokomotywę pneumatyczną wyprodukowano w 1875 r. w firmie Schneider w Crenot. Francuski inżynier Ribourt zastosował ją przy budowie tunelu przebijanego przez Górę Św. Gottharda. Następnie konstruowano elektryczne lokomotywy przewodowe, które znalazły najszersze zastosowanie w górnictwie do dziś. W kopalni „Zauckerode” w Saksonii w 1882 r. pracowała lokomotywa w przekopie o długości 720 m, która z prędkością 8-11 km/h ciągnęła 15 wagonów. Podobnie w kopalni Paulus-Hohenzolern w GZW pracowała lokomotywa ciągnąca 15 wagonów z prędkością 9,4 km/h. Konstruowano również lokomotywy spalinowe, wykorzystujące jako paliwo: naftę, benzynę, benzol i spirytus. Nie przyjęły się one jednak w warunkach górniczych ze względu na zanieczyszczenie powietrza [5].
Rys. 8. Kopalniana lokomotywa elektryczna, wyrobisko w obudowie drewniano-stalowej [1] Fig. 8. Power-driven mining locomotive; mining heading with timber-steel support