Rozdział II - Sieci GSM
Rozdział II - Sieci GSM
Poziom Podstawowy (A) I Poziom
egzystować maksymalnie ośmiu użytkowników. Sterownik stacji bazowej mógł przekazać jednemu użytkownikowi kilka szczelin czasowych.
Technologia HSCSD posiadała jednak wady, które w szybkim czasie uwidoczniły jej niewydajność. Jej zasada działania ograniczała pojemność sieci przeznaczoną dla innych abonentów. Koszty połączenia również wzrosły, ponieważ informacje wysyłane były w całości. Z tego powodu w prowadzono nowe rozwiązalne i nazw ano je GPRS (General Packed Radio Service). Technologia GPRS wykorzystuje tzw. pakietową transmisję danych. To znaczy, że informacje dzielone są na tzw. pakiety. Każdy pakiet posiada adres odbiorcy. Efektem tego rozwiązania jest to, że transmisja danych nie wymusza blokowania kanału przez jednego użytkownika. W zależności od obciążenia sieci, wszystkie pakiety są umieszczane w wolnych miejscach w szczelinach.
Rysunek 7.2.4. - Transmisja danych w HSCSD i GPRS
Ciągły pęd do przyspieszania szybkości połączeń i przepływu danych pomiędzy abonentami sieci komórkowych spowodował zainicjowanie najpopularniejszego obecnie standardu telefonii komórkowej trzeciej generacji. Standard UMTS (Uniwersał Mobile Telecommunications System) jest naturalnym następcą standardu GSM. Dzięki jego właściwością możliwy stał się szybszy transfer danych oraz wprowadzenie nowych usług, takich jak:
• Przeglądanie stron WWW, poczta elektroniczna
• Wideorozmowy, wideokonferencje
• Nawigacja i lokalizacja satelitarna 30