3702671866

[370] O MOWIE! LUDOWEJ W KRZĘCINIE. 39

Słownik.

A.

Abrys — plan.

adukat obok advok&t — adwokat. adyjtft — adjunkt. agzamin — egzamin.

agzorta — obok egzorta — mowa pogrzebowa.

B., B.

Baba — 1) stara kobieta 2) żona — n^moj^a haba^u.

babka — i) roślina, 2) matka rodziców, 3) żebraczka, 4) akuszerka.

babrać — walać, mazać. Linde podaje znaczenie: gmerać\ „juz byłeś

żołnierzem, kiedy ja jeszcze babrałem to moim Oallercie^u Teatr polski 49, 17. babeńec — kruchta.

bace — pamiętam. Złożone: zabace se, zbdcę, prybdce. baganće — wielkie niezgrabne buty.

baja — w wyr. „ty baja peseckd*, zn. ty kłamco; pod. baj baja! baj car ^ bajcdrka — ten (ta), co tworzy bajki. bajce, —ys. —yć — tworzyć bajki.

bajoro — trzęsawisko, bagno. Linde podaje f. bajor i bajoro, balasy, óa/aske — sztachety.

hałdach — baldachim; wyraz utworzony drogą etymologii ludowej, przez upodobnienie drugiej części do wyrazu dach. banamjjćić — bałamucić; wokalizacya pierwotna.

bawusyó — hałasować. Linde podaje cytat z r. 1693: „gdzie są synogarlice aby huku z bałuszeniem nie bywało^u, i „aby jeden drugiego nie baluszył^u. Wyraz ten z pewnością jest w związku z tym faktem, że w języku litewskim na oznaczenie głosu spoty kamy dwa wyrazy: balsas i garsas, w słowiańskich zaś tylko (jołso —. Ale jak wtedy wytłomaezyć forma balach—, kiedy według praw głosowych powinno być bios lub błock? bonuje se, banovaó śe — bawić się, hulać. Wyraz przyswojony z rumuńskiego (Prof. L. Malinowski. O niektórych wyrazach ludowych polskich R. W. filolog, t. XVII); węg. ban = żałować, troszczyć sio, rum. a bdnui (t. s.), por. małoruskie bonowały i banuwaty. Wyraz ten istnieje i w innych gwarach polskich, w ciesz., zakop., podhal., ale wszędzie ma znaczenie pierwotne, to samo co w weg. i rum.: żałować, trapić się, smucić się.