[394]    O MOWIE LUDOWEJ W KRZĘCINtlU. 63

smyrną"6 — umknąć. smyśny — 1) zmyślny, rozumny, dowcipny, 2) o rzeczach: piękny,

zgrabny.

sovi£rau — sowizdrzał; zob. poclwiśćel. spapezió śe — zmęczyć się, zgrzać się. sparty — uparty. spar — upał.

spodek — spód wozu, ob. prodek i zadek, spórlca — korzyść, zysk, n p. „spórka z d£ecek^u.

sprogad śe — dwóch ludzi ^sprąga śe^u t zn. każdy z nich ma jednego konia, więc sobie tych koni na przemian pożyczają: w jeden dzień robi obiema jeden, w drugi — drugi. sprą^vłac — ten co ściąga, kradnie. sprezńik — jeden z dwóch ludzi, sprzągających się. sprykrony — uprzykrzony. srą^mb — zrąb.

srekovtny — zrękowiny (dawny wyraz), zaręczyny.

stajane — kawałek pola uprawnego.

stajanko — t. s.

stavarka — błoto ze stawu.

stragdr — belka podtrzymująca powałę.

strasecny — straszny, bardzo wielki.

strą^mb — zrąb.

slrąⁿśić śe — zatrzymać się; pasterze wołają na krowę, aby sic zatrzymała i zaczęła się paść: strąⁿć śe! strefid — trafić, odgadnąć: „doktór dobry, bo mu strefoi\^u. strend — (stryna) stryjenka.

strft — miejsce, w którem się ludzie zatrzymują, odwiedzają chętnie;

„e/ tam jes stref t u ty gdovy!^u} por. strąⁿćić śe. stropy — v te stropy: natychmiast. stryk — stryj. stuśina — biczysko (Pob.).

styrnal — trznadel, por. czeskie strnddef strnad. suryut — - surdut.

suróvka — rodzaj zgrzebnego płótna.

svarny — ładny; por. czeskie Svar, śvariti {czyścić), svarnik (wyelegan-

towany człowiek). staryć śe — kłócić się; por. swar. svak — maż ciotki.

sygndrka — 1) dzwon zwany sygnaturką, 2) wieża, w której ten

dzwon wisi.