4053064407

Ćwiczenie

Podstawy programowania w języku C

1.1.    Pierwszy program w C

Program w języku C, składa się ze zmiennych, stałych oraz funkcji. Zmienne i stałe służą do przechowywania danych, na których program operuje przy pomocy funkcji. W języku C program zawsze rozpoczyna się od głównej funkcji o nazwie main (). Funkcja ta, jak wszystkie funkcje, zwraca domyślnie wartość typu całkowitego (int). Nazwę funkcji można poprzedzić jawną deklaracją typu zwracanej wartości. Jeśli funkcja nie zwraca żadnej wartości, to należy ją zadeklarować jako typu void. W nawiasach () można umieścić listę argumentów. Jeśli funkcja jest bezargumen-towa, to w nawiasach należy umieścić słowo void. Treść funkcji (blok instrukcji) umieszcza się w nawiasach klamrowych, które można zagęszczać.

Oprócz funkcji zdefiniowanych przez programistę, program może wykorzystywać wcześniej zdefiniowane funkcje biblioteczne zawarte w plikach nagłówkowych, niezbędne do zapewnienia komunikacji z systemem operacyjnym i obsługujące operacje wejścia-wyjścia (klawiatura, monitor, dyski, drukarka). Aby skorzystać z funkcji bibliotecznych, należy dołączyć odpowiedni plik nagłówkowy umieszczając przed funkcją główną dyrektywę #include <nazwa pliku nagłowkowego>. Najczęściej dołączanym plikiem nagłówkowym jest stdio. h. Zawiera on deklaracje standardowych funkcji do obsługi wejścia/wyjścia.

W treści programu można umieścić komentarz jednowierszowy poprzedzony znakiem // lub wielowierszowy rozpoczęty znakiem /* a zakończony znakiem */. W języku C rozróżnia się duże i małe litery.

Program 1.1

#include <stdio. h> //dołączenie pliku nagłówkowego zawierającego funcję printf() void main ( )    //nagłówek funkcji głównej typu nieokreślonego, bez parametrów

{    //nawias otwierający ciało funkcji

printf ("Pierwszy program\n") ;    /* wywołanie funkcji printf() z jednym

tekstowym argumentem */

}    //nawias zamykający funkcję maln() i koniec programu

1.2.    Typy i rozmiary danych

W języku C mamy do dyspozycji predefiniowane podstawowe typy danych: char jeden bajt, mieści jeden znak ze zbioru znaków

int typ całkowity, na platformach 32-bitowych zakres liczb reprezentowanych przez ten typ to -2³¹ do +2³¹-1;

float typ zmiennoprzecinkowy pojedynczej precyzji, do przechowywania liczb rzeczywistych;

double typ zmiennoprzecinkowy podwójnej precyzji, do przechowywania liczb rzeczywistych, ale z większą precyzją.

Dodatkowo dostępne kwalifikatory do stosowania razem z typem int: short int    któtki całkowity,

long int    długi całkowity,

unsigned int    całkowity bez znaku    (tylko dodatnie).

Słowo int może być opuszczone, a więc równoważny jest zapis: short, long, unsigned.