414223539

Standardy współpracy administracji publicznej z sektorem pozarządowym, Instytut Spraw Publicznych. 2006

Warto dodać, ze opisane zasady odnoszą się głównie do sposobu zorganizowania współpracy przez instytucje administracji publicznej¹ .

Realizacja

Próbę analizy dokumentów współpracy podejmowane były po wprowadzeniu ustawy kilkukrotnie i z bardzo różnej perspektywy²⁰. Miały zarówno charakter ilościowy, jak i jakościowy, analizowały problem w skali kraju, jak i w konkretnych społecznościach.

Najważniejsze wioski sformułowane na podstawie wyników badań odnoszą się przede wszystkim do dokumentów współpracy. Po pierwsze nie wszystkie samorządy podporządkowały się nałożonemu na nie obowiązkowi uchwalania rocznych programów współpracy [Gumkowska 2006]. Do tego bardzo często uchwały te są automatycznie powielane w kolejnych gminach, czasem bez udziału zainteresowanych [Jachimowicz 2006]. Ważną konstatacją jest fakt, że samo ich uchwalenie nie koniecznie powoduje zmianę form współpracy [Frieskie 2004] i traktowane jest jako jedynie pierwszy krok [Sobiech 2005]. Co więcej badania jakościowe wyraźnie wskazują na bardzo różne rozumienie przez strony współpracy poszczególnych zapisów Ustawy [Makowski 2005]. Wszystko to każe z dużą ostrożnością patrzeć na Programy jako narzędzie tworzenia współpracy. Okazuje się bowiem, że zapisy w programie współpracy należy oceniać zarówno w warstwie strategicznej (w tym powiązania z innymi dokumentami), jak i realizacyjnej i to w wymiarze formalnym (sposób realizacji) jak i merytorycznym (efekty realizacji) [Skrzypiec 2006].

¹⁹    Co prawda art. 14 mówi o tym co powinna zawierać oferta, a więc dokument składany przez organizację, a art. 18 o konieczności dostarczenia przez organizacje sprawozdania to oba te działania, już to z uwagi na konieczność stosowania formularza wniosków, już to na konieczność podpisania umowy, która zazwyczaj zawiera takie zobowiązania sprawiają, że ciężar odpowiedzialności i tak spada na administrację.

20    Por. np. badania: Fundacji Rozwoju Demokracji Loklanej [Mandes 2004, Wejcman 2004, Sobiech 2005], SLLGO [Skrzypiec 2006], Instytutu Spraw Publicznych [Rymsza, Makowski (red.) 2005, Dudkiewicz (red.) 2006], Stowarzyszenia Klon/Jawor [Monitoring 2005, Gumkowska 2006], SPLOT [Jachimowicz 2006], Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych [Frieske 2005].