414223749

60 Sławomir Herma

zmienne o wartościach całkowitych lub rzeczywistych itd.) sprzyjają implementacji informatycznej, realizowanej w postaci algorytmu, praktycznie niezależnie od wybranego języka programowania. W większości bowiem języków wysokiego poziomu istnieją predefiniowane struktury danych odpowiadające użytym tu bytom matematycznym.

W celu prakty cznego zobrazowania idei procedury generowania stanu warto posłużyć się poniższym przykładem.

pe-U    Ap    pej

0		0		0
13		0		13
0		41		41
33	+	0	=	33
0		0		0
0		0		0
27		0		27

Z pobieżnej analizy wektora stanu F'^x'wynika, że dotychczas przydzielone zostały trzy z siedmiu operacji w następującej kolejności 02-^coi^>(d±. Wygenerowanie kolejnego stanu P^eJ. związanego z przydzieleniem następnej operacji technologicznej np. «y₃, wymaga więc:

•    sprawdzenia, czy nie została ona już wcześniej przydzielona - tzn. czy na pozycji trzeciej w wektorze stanu P⁶"¹’'¹ występuje wartość „0”,

•    odwołania się do macierzy poprzedników^ i następników w poszukiwaniu potencjalnego występowania zależności kolejnościowych związanych z operacją oh, i sprawdzenia w przypadku ich zaistnienia, czy wszystkie operacje poprzedzające zostały już wcześniej przydzielone,

•    wyznaczenia dostępnego luzu czasowego L na bieżącym stanowisku linii i porównania go z wartością 9$ czasu trwania przydzielanej operacji, celem wyznaczenia chwili h - czyli zakończenia jej wykonywania,

•    wyznaczenia wektora stanu F jako sumy wektorów F'^lJL i Ap.

7. Definicja wartości stanu procesu decyzyjnego

Po wygenerowaniu wszystkich rozwiązań dopuszczalnych - czyli możliwych harmonogramów pracy linii produkcyjnej, następuje etap wybom rozwiązania optymalnego. Realizacja tego zadania wymaga określenia wartości każdego uzyskanego wektora stanu, zgodnie z poniższą formulą:

V‘^J = K'^J

Wartość stanu P^el definiowana jest zatem jako numer stanowiska, na którym znalazła się ostatnia przyporządkowana operacja co„. Przy wyborze rozwiązania optymalnego dąży się zatem do znalezienia takiego stanu P^eJ, dla którego wartość V^6,1 jest najmniejsza: