4442198062

2 | Ks. Andrzej Kiciński

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II z pewnością ma wiele wydziałów, które zajmując się wychowaniem, wyróżniają się na mapie naukowej Polski i Europy. Myślę jednak - nie umniejszając w niczym rzetelności uprawiania nauki - że o wyjątkowości KUL-u świadczy kościół akademicki, w którym spotyka się żywego Chrystusa. To kościół akademickich jest poniekąd sercem uczelni. Chociażby doświadczenie kilkudziesięciu Ogólnopolskich Sympozjów Katechetycznych pozwala potwierdzić słowa, że po corocznych obawach organizacyjnych i snuciu planów — nadchodzi wreszcie dzień, kiedy jesteśmy wszyscy razem. KUL staje się gościnnym domem, w którym można usłyszeć różnejęzyki. Co więcej, w tym domu na początku sprawuje się Eucharystię, łamie się chleb.

To katechetyczne zgromadzenie odwołuje się zawsze do wydarzenia, które nazywamy Pięćdziesiątnicą. Tam, do zgromadzonej wokół wieczernika rzeszy, przemówił Piotr. Powołał się na prorokajoela, który zapowiada„wylanie Ducha Bożego na wszelkie ciało” a następnie przedstawił zebranym sprawę Jezusa z Nazaretu. Bóg potwierdził mesjańskie posłannictwo Jezusa„niezwykłymi czynami, cudami i znakami" - a gdy On „został wydany, przybity do krzyża i zabity”, wówczas Bóg potwierdził Jego posłannictwo zmartwychwstaniem:„wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci”. Nade wszystko zaś Piotr odwołał się do świadectwa Apostołów :„my wszyscy jesteśmy tego świadkami”.

Wiemy, że wraz z wydarzeniem Pięćdziesiątnicy rozpoczął się czas Kościoła. Ten czas Kościoła oznacza także początek ewangelizacji apostolskiej. W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr zapoczątkował katechezę Kościoła¹. Jego następcy ją kontynuują i uważają za swój szczególny obowiązek. Od tamtego czasu, aż po dzień dzisiejszy, powtarzają za św. Pawłem:„Jakżeż uwierzą, skoro nie słyszeli” (por. Rz 10,14). I wypełniają posługę, którą im powierzył sam Jezus Chrystus w słowach: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony" (Mk 16,15-16).

Według tradycyjnego podziału rozróżnia się trzy formy posługi słowa: głoszenie misyjne (kerygmat, pierwsza ewangelizacja), katechezę i homilię. Podział ten odnosi się zarówno do zróżnicowanych adresatów (niewierzący, katechumeni, wierni), do procesów stopniowego włączania w ekonomię sakramentalną (nawrócenie, chrzest, Eucharystia), jak i do podstawowych etapów rozwoju wiary (przylgnięcie do wiary, pogłębianie wiary, życie wiarą). Podzielam tezę prof. Emilio Albericha SDB, że są to schematyczne ujęcia, które nie przekonują do końca, zarówno w odniesieniu do teorii, jak i praktyki pastoralnej².

1

   Jan Paweł II. Katecheza u początków Kościoła. W: Wierzę w Boga Ojca Stworzyciela. Red. S. Dziwisz i in. Citta del Vaticano 1987 s. 13.

2

   E. Alberich. Katecheza dzisiaj. Podręcznik katechetyki fundamentalnej. Warszawa 2003 s. 68-69.