4506813173

tów, dała w praktyce niezłe efekty (rys. 37). Robot Freddy z rys. 38, zbudowany na uniwersytecie w Edynburgu, potrafi rozpoznawać różnokształtne detale i wybiera te spośród nich, które mogą być przydatne do realizacji powierzonego mu zadania, do złożenia, powiedzmy, samochodu-zabawki jak na rys. 39.

Rozmieszczeniem w przestrzeni prostopadłościanów i ostrosłupów posłużył się Terry Wino-grad ¹ w programie napisanym w M.I.T. Ten jeden z najlepszych przykładów na bezpośredni dialog człowiek—komputer, choć tematycznie pasuje być może bardziej do rozdziału przedostatniego, jest dobrą ilustracją podejmowania decyzji przez maszynę. Nie wdając się więc w bliższe szczegóły wyobraźmy sobie komputer kierujący pracą robota, który przestawia dwie piramidki i cztery prostopadło-ścienne bloki! Dzieje się to na małym obszarze, gdzie znajduje się jeszcze spore pudełko — sytuację tę maszyna wyświetla na ekranie monitora (rys. 40). Człowiek wydaje pierwsze polecenie:²

106 '

1

   T. Winograd, Understanding Natural Language, University Press, Edinburgh 1976.

2

   Wypowiedzi człowieka drukowane są literami małymi, maszyny — dużymi, a komentarz — pochyłymi.