4597124750

61

wieku kredowego. Roczna produkcja ponad 550 000 ton stawia Egipt na szóstym miejscu w światowej produkcji fosforytów po Stanach Zjednoczonych, Maroko, Związku Radzieckim, Tunezji i wyspie Nauru (na Oceanie Spokojnym). Złoża fosforytów, dotąd nie eksploatowane, znane są również z Pustyni Zachodniej i z półwyspu Synaj. Obecnie opracowuje się plany wzmożonej eksploatacji fosforytów z obszaru Morza Czerwonego i doliny Nilu.

Złoża rud żelaza występują na północny wschód od oazy Baharia w Zachodniej Pustyni i w środkowej części Pustyni Wschodniej. Głównym minerałem kre-dowo-trzeciorzędowych złóż baharyjskich jest hema-tyt (FegOs), tworzący pokłady o miąższości około 15 metrów (z wtrąceniami kwarcytów). Zasoby tych złóż oblicza się na 250 milionów ton, przy czym prowadzone dalsze poszukiwawcze prace geologiczne rokują nadzieje na odkrycie dalszych złóż rud żelaza na tym obszarze.

Przygotowywana eksploatacja ma wynosić około 6000 ton rocznie. Planuje się przeprowadzenie linii kolejowej, o długości 250 km, do Heluanu, gdzie znajduje się ośrodek przemysłu hutniczego.

Prekambryjskie rudy żelaza, zbliżone swym charakterem do złóż północno-amerykańskich nad jeziorem Górnym, znane są z piętnastu miejscowości w sąsiedztwie Quseir (ryc. 5). Rudami żelaza są magnetyt (Fe₃C>4) i hematyt, o średniej zawartości w złożu 40% Fe.>C>3. Zasoby tego obszaru oblicza się na 60 milionów ton.

Do 1958 r. nie znano w Egipcie złóż węgla o znaczeniu gospodarczym. Intensywnie prowadzone poszukiwania w dolinie Nilu, w Zachodniej Pustyni w Zatoce Sueskiej i na półwyspie Synaj dały już pozytywne rezultaty. Przygotowana eksploatacja węgli wieku jurajskiego na półwyspie Synaj (Maghara) ma dać roczną produkcję 150 000 ton, co zaspokoi lokalne potrzeby.

Główne złoża rud manganu znajdują się na półwyspie Synaj w sąsiedztwie Um Bogma. Tworzą one soczewki w skałach dolomitowych wieku karboń-skiego. Eksploatacja tych złóż datuje się od 1918 r.

S ó 1 otrzymuje się przez ewaporację wody morskiej w salinach na wybrzeżu Morza Śródziemnego, w okolicach Aleksandrii, Matruh i Rosetty. Roczna produkcja tych salin wynosi około półtora miliona ton.

Talk znajdujący zastosowanie w przemyśle gumowym, papierniczym, kosmetycznym, chemiczno-farma-