4631369826

NOTATKI CHAOTYCZNE 1217

sformułowany w języku matematyki. W latach 70. rosyjscy uczeni proponowali, by sygnał taki stanowiło równanie:

10² + 11² + 12² = 13²+ 14²

Suma wyrazów po obu stronach tego równania wynosi 365, tyle, ile jest dni w roku ziemskim. Równanie zawiera więc istotną informacje o warunkach naszego bytowania. Niedawno, w książce Pickovera [13], znalazłem inną propozycję, by nasz przekaz stanowiła „boska formuła” matematyczna:

1 + e^m = 0

W wyrażeniu tym 0 i 1 reprezentują arytmetykę, i - algebrę, te - geometrię a e -analizę. Jest to jak gdyby symboliczna reprezentacja całej matematyki.

Aczkolwiek emocjonalny stosunek człowieka do liczb uległ w ciągu wieków ogromnej przemianie, pozostają one przecież istotą naukowego opisu zjawisk. Tylko one pozwalają również chemikowi prawidłowo opisać badane przezeń procesy. Dlatego, kończąc tą notatkę, przytoczę tylko stwierdzenie lorda Kelvina; „When you cannot measure it, when you cannot cxpress it in numbers ... you havc scarcely in your thoughts, advanced to the stage of Science,... whatever the matter may be” [14]. I dodać do tych słów jeszcze można znacznie wcześniejszą wypowiedź Ade-larda z Bath (XII wiek): „Wszechświat widzialny stanowi przedmiot obliczeń, ajest tak z konieczności” [15],

PIŚMIENNICTWO CYTOWANE

[1]    M. Rees, Tylko sześć liczb, Wyd. CiS, Warszawa 2000.

[2]    Jak wyżej, s. 12.

[3]    J.w.,s. 81.

[4]    J.w., s. 13.

[5]    A. Schopenhauer, Świat jako wola i przedstawienia, T. 2, PWN, Warszawa 1995, s. 835.

[6]    Cytowane fragmenty podają za: J. Gajda, Pitagorejczycy, Wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa 1996.

[7]    Cyt. za: B. Farrington, Nauka grecka, PWN, Warszawa 1954, s. 54.

[8]    G. Scholem, Kabała i jej symbolika, Znak, Kraków 1996 , s. 38.

[9]    J.w., s. 85.

[10]    A. Nicrhojewski, Dawnośó a Mickiewicz, Warszawa, Gebethner i Wolff, s. 74.

[11]    R. Bugaj, Hermetyzm, Oss., Wrocław 1991, s. 260.

[12]    J. Ursyn Niemcewicz, Pamiętniki czasów moich, T. 2, PIW, Warszawa 1957, s. I 54.

[13]    C. Pickover, Istoty pozaziemskie a współczesna nauka, Amber 2000, s. 154.

[14]    Cyt. za: R.W^r. Nichols, Kelvin s injunction, The Sciences, July/August 1996, s. 4.

[15]    Cyt. za: J. Burkc, R. Ornstcin, Ostrze geniuszu. Obosieczne skutki rozwoju cywilizacji, Warszawa 1999, s. 106.

P. S. W tekście mojej notatki o numerze XLV1I czyjaś nadgorliwa ręka zamieniła nazwisko odkrywcy rutenu, Clausa, na nazwisko Clausiusa. Bardzo przepraszam Czytelników za ten, niezawiniony zresztą przeze mnie, lapsus.