PROF. MACIEJ WIEWIÓROWSKI 1005
Studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UP podjął On ponownie w marcu 1945 r. i ukończył je w 1946 r. Stopień naukowy doktora filozofii z zakresu chemii uzyskał w roku 1950 za pracę dotyczącą pochodnych kodeiny wykonaną pod kierunkiem profesora Jerzego Suszki. W latach 1946-1959 pracował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu, w której zajmował się m.in. organizacją pracowni chemicznych i zespołów badawczych oraz pełnił funkcje kierownicze w systemie organizacyjnym Uczelni. W uznaniu szczególnych zasług położonych przez Profesora dla rozwoju badań chemicznych na tej uczelni w tym czasie, a także w wyniku późniejszej współpracy, został On uhonorowany w 1986 r. tytułem doktora honoris causa Akademii Ekonomicznej. Po kilkuletnim okresie pracy na WSE, a od 1955 r. również w Zakładzie Hodowli Roślin PAN w Poznaniu, w 1959 r. podjął On ponownie pracę na Uniwersytecie (wówczas już UAM), zrazu jako profesor nadzwyczajny, a od roku 1969, jako profesor zwyczajny.
Był pasjonatem badań naukowych i niestrudzonym organizatorem nowoczesnego warsztatu badawczego. Te cechy Jego osobowości widoczne były już w latach 50., w początkowym okresie Jego działalności jako naukowca i nauczyciela akademickiego. Jednak okres wspaniałych i o szczególnym znaczeniu osiągnięć Profesora zapoczątkowany został Jego pobytem na zagranicznych stażach naukowych. W latach 1956-1957 przebywał pół roku na Uniwersytecie Wiedeńskim zapoznając się w laboratorium prof. F. Galinowsky’ego z analizą konformacyjną, metodami chromatografii i zastosowaniem spektroskopii w podczerwieni dla potrzeb chemii organicznej, w owym czasie metod u nas w kraju nieznanych. Następnie odbył dwa roczne staże naukowe w laboratorium National Research Council of Canada w Ottawie w latach 1959-1960 i 1965-1966 współpracując z Dr. Leo Marionem, Dr. O.E. Edwardscm i Dr Marią Przybylską w badaniach struktury alkaloidów łubinowych, mając jednocześnie możliwość zapoznania się z działalnością zespołu powołanego do rozwiązania subtelnej stmktury białka natywnego. Po powrocie do kraju z pierwszego pobytu w Kanadzie, od początku lat 60. intensywnie propagował nowoczesną wiedzę z zakresu stcreochcmii i spektroskopii poprzez wykłady specjalistyczne i monograficzne dla studentów i doktorantów UAM oraz organizowane w skali międzyuczelnianej i krajowej seminaria dla środowiska naukowego, a także poprzez bezpłatne udostępnianie unikalnej aparatury specjalistycznej, znajdującej się w Katedrze Chemii Organicznej UAM, szerokiemu gronu zainteresowanych (z odległych często miejscowości w kraju). W początkowym okresie były to z Jego inicjatywy sprowadzone spektrometry do oznaczeń widm w zakresie podczerwieni: Spccord, później UR-10, a następnie, zakupiony w 1968 roku spektrometr NMR -Tesla 80.
Ponadto, efektem wyjazdów Profesora i nawiązanych przez Niego kontaktów z wybitnymi w świccic naukowcami, były liczne staże podoktorskic w ośrodkach zagranicznych rekomendowanych przez Niego młodych adeptów nauki z Polski.
W latach 60. szybko ugruntowała się pozycja Profesora w środowisku naukowym. Po przejściu profesora J. Suszki na emeryturę w 1960 roku, wewnątrz Katc-